เช้าวันใหม่น้ำนอนหลับสนิทอยู่ในอ้อมแขนแกร่งของภูมิ แต่ด้วยความขบเมื่อยจากการร่วมรักที่หนักหน่วงเธอจึงขยับพลิกตัวเพื่อผ่อนคลายความเมื่อยล้าตามเนื้อตัว จึงทำให้ภูมิรู้สึกตัวลืมตาตื่นขึ้น พอเห็นว่าร่างบางกำลังพลิกตัวขยับหันหน้าไปอีกทางเขาจึงดึงเธอเข้ามากอดไว้
"ปล่อยฉันอึดอัด" น้ำบ่นทั้งที่หลับตาอยู่
"หึ หลับก็บ่นได้นะเธอ" ภูมิยิ้มส่ายหน้า
"ถอยออกไปห่าง ๆ เลยนะ!" น้ำดันร่างหนาออกจากตัวแรงๆ พร้อมกับลืมตาขึ้น
"ทำไม ทีเมื่อคืนเธอยังครางมีความสุขกับฉันอยู่เลย" กระชากร่างบางเข้ามากอดไว้อีกครั้ง
"ปล่อย! ฉันจะกลับ"
"ได้ฉันจะปล่อยเธอกลับ แต่ก่อนกลับฉันขออีกสักยกก็แล้วกัน"
ริมฝีปากหนากดจู่โจมบดขยี้ริมฝีปากบางทันที โดยไม่สนว่าร่างบางจะขัดขืนหรือต่อต้านใดๆ ทั้งสิ้น ไม่นานทั้งสองร่างก็หลอมรวมกลายเป็นหนึ่งเดียว เสียงเนื้อกระทบกันกับเสียงครวญครางของคนทั้งสองจากการบรรเลงบทรักอันเร
