บทที่ 25
"สวัสดีครับพะพิง"
"สวัสดีค่ะพี่เด่นคุณ" เอ่ยทักทายตามมารยาทก่อนจะนั่งตรงเก้าอี้ตัวข้าง ๆ เด่นคุณ "สวัสดีวดีไม่ได้เจอกันนานดูดีขึ้นนะ"
"สวัสดีพะพิงวดีจะดูดีขึ้นได้ยังไงยิ่งธารจากไปวดีกินไม่ได้นอนไม่หลับมาหลายวันแล้ว"
"หึ" เมื่อเห็นสภาพคนที่บอกว่ากินไม่ได้นอนไม่หลับก็ได้แต่หัวเราะออกมาเบา ๆ ใบหน้าสวยสดใสกว่าคนปกติ แถมยังอวบอิ่มกว่าตอนเจอครั้งก่อน ไม่ได้ซูบซีดเหมือนคนกินไม่ได้นอนไม่หลับสักนิด "ธารรู้คงซึ้งใจน่าดูนะคะที่เพื่อนสนิทอาลัยขนาดนี้"
"ธารรับรู้ได้คงดีสิ" หญิงสาวกล่าวด้วยดวงตาแดง ๆ เมื่อพูดถึงเพื่อนสนิททำให้พะพิงถึงกับหันหน้าหนีความเสแสร้งของหล่อน
"ขอนั่งด้วยคนสิ" บรรยากาศเริ่มมาคุคามิลที่เพิ่งเดินเข้ามาได้จังหวะพอดีจึงเดินตรงมาขอนั่งข้างพะพิง
"เชิญครับ"
"คงไม่ได้จะตีกันจริง ๆ ใช่ไหม"
"ฉันไม่ตีผู้หญิง" คำตอบแบบไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไรนักทำให้คนฟังถึงกับระบายยิ้มออก
