บทที่ 22

1047 คำ

"ที่รัก ยูให้ไอมาช่วยแค่เรื่องนี้จริง ๆ เหรอ" เมื่อคนที่ถูกลักพาตัว? เพื่อมาช่วยเก็บเอาความสงสัยไว้ไม่อยู่เลยเอ่ยถามออกมา "คิดว่าไงล่ะ ถ้าแค่ขู่พิงขอยืมตัวคริสมาก็ได้" เหมือนเขาจะลืมบอกซันซัสหรือเปล่านะว่าสิ่งที่จะให้ซันช่วยต้องเป็นคนที่เขาไว้ใจมาก ๆ เท่านั้น "หัวหน้าองครักษ์มา เจ้าชายจากเกาะนู้น ยูอย่าบอกนะ..." "ปิ๊งป๊อง...ฉลาด :)" "ซันนนนนนน" เสียงใสดังมาก่อนที่จะเห็นตัวเสียอีก เจ้าของชื่อหันไปมองที่มาของเสียงถึงกับทำหน้าไม่ถูก พะพิงคือคนที่เขาอยากอยู่ด้วยที่สุด แต่ไอ้เด็กนี่คือสิ่งที่เขาอยากอยู่ให้ห่างมากที่สุด "หมายความว่าไงที่รัก" "แค่สองวันซัน ตอนนี้ผมไม่พร้อมจะเลี้ยงเด็กนี่" ร่างบางพูดออกมาอย่างอ่อนใจ ที่เธอต้องสร้างเรื่องสร้างข่าวก็เพราะไอ้เด็กหัวดื้อคนนี้นั่นแหละ ด้วยสถานะรัชทายาทลำดับสามของราชวงศ์ทำให้ช่วงนี้เด็กนี่จำเป็นต้องหาที่ปลอดภัยหลบสักพัก "สวัสดีพะพิง" "หึ...เห้อ"

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม