บทที่14

1338 คำ

เพราะความรักไม่มีกฎเกณฑ์ตายตัว ไม่มีชนชั้นวรรณะใด ๆ ทั้งสิ้น เมื่อเกิดขึ้นกับคนสองคน มันจึงกลายเป็นเรื่องใหญ่สำหรับผู้มีอำนาจเงิน ทำให้นางถึงกีดกัน จนนำมาซึ่งความเจ็บปวดของหัวใจสี่ดวง “ขอบคุณนะคะจัสติน คุณดีกับฉันมากเลยจริง ๆ ถึงกับเสียสละตัวเอง ยอมทิ้งทุกอย่าง เพื่อมาอยู่กับฉัน” น้ำค้างเดินเข้าไปสวมกอดชายคนรัก ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปสักกี่ฤดูกาล จัสตินก็คือผู้ชายเพียงคนเดียว ที่ทำให้เธอตกหลุมรักได้ทุกเวลา “ผมทำงานผ่านช่องทางออนไลน์ได้ อาจได้ค่าตอบแทนไม่เต็มร้อย แต่มันก็คุ้มค่าที่ผมได้อยู่กับคุณ” “ฉันรักคุณจัง” “ผมก็รักคุณเหมือนกันครับ ว่าแต่เรื่องที่คุณจะให้ผมช่วยคืออะไรเหรอ ว่ามาเลยครับที่รัก” “คือ... คุณช่วยไปรับไปส่งลูก ๆ ของพราวมุกไปโรงเ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม