บุรุษที่เป็นเสมือนขุนเขาใหญ่ ทั้งยังมีฐานะทรงเกียรติและใต้ฝ่าเท้าคือทหารหลายสิบพันชีวิตถึงกับหนวดกระตุก และหางคิ้วสั่นอยู่หลายหน
เขาถูกหญิงใบ้ตบ และนางยังกล้ากระทำการล่วงเกินนี้ถึงสองครั้งติด ๆ กัน
ในห้วงเวลาตึงเครียด กวนเฉินหลางปรับสมดุลในร่างกาย ใช่... เขาเดือดพล่านทั้งใจ และหากยั้งอารมณ์ไม่ได้ ลำคอระหงขาวผ่องคงหักคามือเขาเป็นแน่
ด้วยเกิดความเงียบจนคล้ายจะได้ยินเสียงหัวใจอีกฝ่าย อวิ๋นมู่ หลันจึงสื่อสารกับเขาด้วยมือและการขยับริมฝีปาก
‘เป็นท่านที่สร้างความอัปยศต่อข้า... บุรุษเช่นแม่ทัพกวนสมควรให้ผู้คนสาปแช่ง!’
กวนเฉินหลางหัวเราะหึ ๆ เขาไม่ได้ยินสตรีนางใดที่กล้าตัดพ้อตนเช่นนั้นมานาน ไม่ใช่เพียงตัดพ้อ หากแต่นางยังด่าทอเขาอย่างแสบสันราวกับเอามีดอาบยาพิษมากรีดตรงหัวใจ เสียแต่ว่านางเป็นใบ้จึงไม่มีใครได้ยิน ดังนั้นเขาจึงลดโทษให้กึ่งหนึ่ง กระนั้นความผิดที่นางก่อขึ้นอย่างไรย่อมถูกสั่งสอนเ
