ทหารหน่วยลับของกวนเฉินหลางปรากฏตัวในอีกอึดใจต่อมา พวกเขาได้รับบาดเจ็บมิน้อย ตอนนี้เหลือเพียงสองคนเท่านั้น
“ขออภัยที่ผู้น้อยวู่วาม” เขาหมายถึงการยิงเกาทัณฑ์ใส่ร่างเด็กสาวชาวหนานหยาง
จากนั้นหนึ่งในสองจึงเบนสายตาไปยังสตรีซึ่งกองอยู่บนพื้น เขาจำได้ว่ากวนเฉินหลางช่วยนางไว้จากขบวนเจ้าสาวและเป็นสตรีบ้าใบ้ที่มีโลหิตทมิฬแสนอัปลักษณ์แปะอยู่บนใบหน้า
กวนเฉินหลางพ่นลมหายใจร้อนติด ๆ กัน สายตาคมกริบจ้องร่าง อวิ๋นมู่หลันที่ยามนี้เหมือนเสื้อผ้าเก่า ๆ กองหนึ่ง
“มัดนางแขวนไว้กับต้นไม้ เพื่อล่อเมิ่งถูออกมา!”
คำสั่งของเขาป่าเถื่อนและอำมหิต
อวิ๋นมู่หลันตัวสั่น น้ำตานางไหลคลอหน่วยในทันที นางไม่ได้กลัวแต่โกรธแค้นเขาอย่างที่สุด และสิ่งที่นางต้องพึงจำไว้ให้ขึ้นใจคือมัจจุราชกวนอย่างไรก็เป็นปีศาจร้าย เขาไม่เคยเห็นชีวิตผู้อื่นอยู่ในสายตา
“แต่... นางเป็นสตรีวิปลาส เหตุใดเมิ่งถูจึงจะเอาชีวิตของตนเข้าช่วยนางขอ
