ขังรัก มาเฟีย : 01/2 - อยากได้เธอ
1199 คำ
ขังรัก มาเฟีย : 01/2
“หึ...นั่นไงเรื่องสนุกของมึง”
“เหอะ” มาร์โค เลื่อนสายตาไปตามนิ้วชี้ของเพื่อน ก็พบกับ อีธาน คู่อริทางด้านธุรกิจ ที่มันจ้องแต่จะเล่นงานเขาลับหลัง เขามองมันที่กำลังเดินเข้ามาในโซนนี้ และมันก็เลือกที่จะเดินเข้ามาหาเขาก่อนเป็นอันดับแรก
“ว่าไงมาร์โค...สบายดีไหม?”
อีธานเอ่ยทักทายมาร์โค ขึ้นอย่างกวนๆ คำทักทายที่ดูเป็นห่วงเป็นใย กับไม่สามารถซ่อนความเกลียดชังจากสายตาที่ส่งมาให้มาร์โคได้ เช่นเดียวกับมาร์โค เองที่รู้สึกเกลียดชังคนตรงหน้าไม่แพ้กัน
“สบายดีสิ.....มึงล่ะ สบายดีไหม”
“สบายดีเหมือนกัน แต่ถ้าโลกนี้ไม่มีมึงมันคงจะสบายดีกว่านี้”
“อืมๆ พอเข้าใจได้...แต่มึงก็ต้องพยายามให้มากขึ้นนะ เพราะกูคงอยู่ทำให้มึงลำบากใจไปอีกนาน” มุมปากหนายกยิ้มอย่างร้ายกาจ เมื่อเขาจงใจยั่วยุได้สำเร็จ จนอีธานแสดงสีหน้าไม่พอใจออกมาได้
“เหอะ กูกลัวว่ามึงจะไปไวกว่าที่กูคิดไว้นะ” อีธานยังคงพยายามสวนกลับ
“ก็แค่คิด...และคิดแต่ในหัวสมองของมึงคนเดียว ทำให้มันได้ ทำให้มันจริงออกมาก่อนสิ กูถึงจะเชื่อ”
“....”
“แต่หัวขี้เลื่อยอย่างมึง ล้มเหลวมากี่รอบแล้วว่ะ ลาออกจากหัวหน้าแก๊งไปเถอะ ซ้ำซาก!”
“มึง!”
“อีธาน มึงควรหยุด! ถ้ามึงฉลาดพอก็กลับไปในที่ของมึงซะ” ดีแลนพูดห้ามเสียงเข้ม เมื่อสถานการณ์ตรงหน้าชักจะเลยเถิด ด้วยจำนวนคนของพวกเขาที่มีอยู่มากกว่า หากอีธานคิดจะเปิดเรื่องก็ไม่มีทางสู้พวกเขาได้ กับอีกเหตุผลสำคัญด้วยสถานที่ที่เป็นสาธารณะแห่งนี้มันยิ่งไม่เหมาะที่จะมาเปิดศึกกัน
“เออ! ไอ้มารโค มึงอย่างพลาดแล้วกัน กูจะเอาความลับมึงมาให้หมด” อีธานเสตามองเหล่าลูกน้องที่อยู่รอบๆ บริเวณแห่งนี้ ก่อนจะเดินเลี่ยงไปนั่งยังโต๊ะของตัวเองด้วยความหงุดหงิดใจ ที่เขาไม่เคยเอาชนะมาร์โค ได้เลย
“เหอะ สมองกลวงอย่างมัน ริอ่านมาสู้กับกู” มาร์โคพูดออกมาด้วยความหงุดหงิด กระดกน้ำสีอำพันจนหมดหวังจะให้ดับความร้อนภายในจิตใจ
“มึงก็ระวังตัวไว้หน่อย กูว่ามันเริ่มหนักขึ้นเรื่อย ๆ ถึงกับกล้าประกาศศึกต่อหน้ามึงแบบนี้”
“กูไม่กลัวเพราะมันคือคนโง่ โง่ที่มาประกาศให้คู่ต่อสู้อย่างกูรู้”
“แต่มึงก็ต้องระวัง”
“เออ แต่จะว่าไป ทำไมมึงถึงห้ามมันว่ะ กูว่าให้มันเปิดเลยก็ดีนะจะได้จบๆ”
“...คนเยอะ...”
“คนเยอะไม่ใช่สาเหตุจริงๆแน่ เรื่องปิดปากคืองานถนัดของมึง”
“เออ มึงไม่ต้องสนใจอะไรหรอก”
“กูว่ามันแปลกๆ นะ มึงกำลังแสดงอาการเหมือนกำลังเป็นห่วงที่นี่นะ” มาร์โคจี้ถามคนที่กำลังหลบสายตาเขา เพื่อนเขากำลังมีความลับและกำลังโกหก เพราะเรื่องอ่านสายตาของคนอื่นเขาไม่เคยพลาด
“......”
“ไอ้ดี.ละ...”
“สวัสดีค่ะ....คุณผู้ชาย อยากรับเครื่องดื่มอะไรพิเศษหรือเปล่าคะ”
ไม่ทันที่มาร์โคจะพูดต่อ น้ำเสียงสดใส ของสาวน้อยจากทางด้านหลังเรียกความสนใจให้มาร์โคจนหยุดชะงัก และต้องเหลียวหันไปมองอย่างง่ายดาย
“สวัสดีค่ะ ใบบัวนะคะ เป็นพนักงานประจำที่นี้ หากคุณลูกค้าสนใจเครื่องดื่มตัวไหนเพิ่มเติม สามารถแจ้งมาที่บัวได้เลยค่ะ หรือถ้าอยากได้เด็กๆ มาค่อยบริการ ใบบัวก็สามารถจัดหาให้ได้นะคะ”
เสียงใสพูดอย่างเจื้อยแจ้ว ทำเอาคนฟังอย่างมาร์โคหยุดนิ่งจ้องมองใบหน้าสวยตาไม่กะพริบ ใบหน้าขาวอมชมพูที่น่ารักไปทุกส่วน จนเขาไม่อาจละสายตาได้เลย โดยเฉพาะเรียวปากอิ่มที่ทำให้สายตานั้นหยุดนิ่งจ้องมองอย่างเนิ่นนาน จนทำเอาหญิงสาวเริ่มรู้สึกประหม่า
“ชื่อ...ใบบัวเหรอ....” ตาคมเลื่อนสายตาจ้องมองป้ายชื่อที่ติดอยู่บนหน้าอกใหญ่ ก่อนจะเรื่อยสายตาขึ้นไปจ้องมองที่ดวงตาหวานใสซื่ออีกครั้ง
“ใช่ค่ะ คุณลูกค้าอยากได้อะไรพิเศษหรือเปล่าคะ”
“...อยากได้....”
“ยินดีค่ะ คุณลูกค้าอยากได้อะไรเหรอคะ” ดวงตาสวยเปล่งประกายพร้อมรอยยิ้มหวาน โดยเธอไม่รู้เลยว่าตอนนี้กำลังเผชิญอยู่กับปีศาจร้ายที่ต้องรีบถอยห่าง
“...เธอย่อตัวลงมาสิ ยืนค้ำหัวลูกค้าแบบนี้มันไม่ดีเลยนะ...” เสียงทุ้มเปล่งออกมาอย่างราบเรียบ แต่ทำเอาคนฟังรู้สึกร้อนรนต้องรีบย่อตัวลงนั่งข้างโซฟาหรู ตามคำพูดของลูกค้าด้วยความรวดเร็ว
“ขอโทษนะคะ บัวเสียมารยาทจริงๆ อ๊ะ...” ไม่ทันที่ใบบัวจะพูดจบ มือหนาก็จับเข้ามาที่คางสวยให้แหงนหน้าขึ้น โดยที่ตัวเธอเองก็นิ่งอึ้งไป เหมือนกับเวลาได้หยุดนิ่งราวกับถูกดวงตาเข้มครอบงำให้อยู่ในมนต์สะกด... ‘เขาหล่อ…และน่ากลัว เขาน่าค้นหา…และอันตราย’
ตาคมเลื่อนมองสำรวจดวงสวยหน้าอย่างใกล้ๆ เขาเห็นแววตาใสซื่อกำลังสั่นระริกอย่างปิดไม่อยู่ นิ้วโป้งเลื่อนขึ้นมาสัมผัสที่ริมฝีปากอิ่มและถูมันเบาๆ ก่อนที่เสียงเย็นจะเอ่ยขึ้นจนคนฟังรู้สึกขนลุก
“ฉัน...อยากได้เธอ....”
“.....” ดั่งลมหายใจติดขัดขึ้นมาดื้อๆ เมื่อได้ยินคำพูดหลุดออกจากปากของผู้ชายตรงหน้า เธอไม่ใช่เด็กไร้เดียงสาที่ไม่รู้ว่า ว่าเขาต้องการสื่ออะไร แต่ใบบัวจะต้องอดทนและแก้ไขสถานการณ์ตรงหน้านี้ไว้ให้ได้
“แสนนึง...พอไหมใบบัว....”
มือเล็กค่อยๆแกะมือหนาออกจากคางสวยอย่างระมัดระวัง ตอนนี้เธอคงจะต้องรีบถอยห่างจากผู้ชายตรงหน้าให้เร็วที่สุด เพราะแววตาของเขานั้นมันอันตรายเกินไป
“ขอโทษด้วยนะคะ คุณลูกค้าใบบัวไม่สามารถทำหน้าที่นี้ได้จริงๆ ค่ะ เอาเป็นว่าเดี๋ยวบัวจัดหาน้องๆ ที่น่ารัก มาบริการคุณลูกค้าแทนนะคะ”
“ไม่!...ฉันจะเอาเธอ!”
“ว๊ายยยยย!” ใบบัวร้องเสียงหลง เมื่อเธอถูกกระชากแขนขึ้นให้ลุกขึ้นมานั่งลงบนหน้าตักแกร่งอย่างรวดเร็ว พร้อมมือหนากอดรัดมาที่เอวเธออย่างไม่ทันได้ตั้งตัว
“หึ” ดีแลนขำในลำคอที่เพื่อนของตัวเองแสดงความสนใจกับผู้หญิงคนนี้อยากออกหน้าออกตา แตกต่างจากนิสัยของมันที่รู้จักกันมานาน มันคงจะกำลังเจอของเล่นชิ้นโปรด
“คะ..คะ..คุณลูกค้าปล่อยบัวนะคะ บัวไม่ได้มีหน้าที่ทำแบบนี้จริงๆ!” ใบบัวร้องโวยวายจนคนในละแวกนั้นให้ความสนใจ ครันเด็กในร้านจะเข้ามาช่วยเธอ แต่ก็ถูกลูกน้องของมาร์โคนั่นห้ามเอาไว้เสียก่อน จึงไม่สามารถเข้ามาช่วยใบบัวได้
“เหรอ...แล้วไง...”
“กรี๊ดดด ปล่อยบัวนะ!”
-----//-----
อ๊ายยยยยย คนร้ายๆๆๆ แค่เปิดตัวเองนะคะ คุณพี่ จะเอาน้องแล้วเหรอ >
- ผู้เขียน
