BUSINERR SEX 11 ซน
1531 คำ
(ซอลลา)
วันต่อมา...
น่าเบื่อ...
น่าเบื่อมาก...
ฉันนอนนิ่ง ๆ ตั้งแต่เช้าไม่มีอะไรทำเลยทั้งนั้นได้แต่นอนกลิ้งไปกลิ้งมาโทรศัพท์ก็ไม่มีเล่นเพราะมันหายไปตั้งแต่ที่โดนจับตัวไปแล้วละมันไม่อยู่แล้ว T^T
“แล้วจะติดต่อกับเลขายังไงเนี่ยแล้วไหนจะโรงพยาบาลอีก” ถึงเกิดเรื่องอะไรกับแม่ทางนั้นจะติดต่อฉันยังไงนะ ส่วนเลขาป่านนี้ก็คงเป็นห่วงฉันมากแล้วทำยังไงถึงจะติดต่อเลขาได้นะ
“ป้าทิพย์ไง!” เมื่อคิดออกแล้วฉันก็ออกจากห้องพักของตัวเองเพื่อไปหาป้าทิพย์เพื่อขอยืมโทรศัพท์หน่อย
แอดดดด~ ฉันเปิดประตูห้องก็มองซ้ายมองขวาที่นี่ใหญ่มากกกกก ตอนที่ฉันเข้ามาครั้งแรกแอบงงอยู่เหมือนกันแต่ประสบการณ์เคยเป็นหนูช่วยเอาไว้ไม่ให้หลงในสถานที่ใหญ่โตแบบนี้ ฉันเดินไปเรื่อย ๆ ก็ผ่านห้องนั่งเล่น ห้องเล่นเกมส์ ห้องออกกำลังกาย ฉันคิดว่าป้าทิพย์น่าจะอยู่แถว ๆ นี้แหละ...มั้งนะ
“ทำอะไร?”
“ว้ายยยย!!ตกใจหมดเลยยยย~” ฉันสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงดุ ๆ ของเฮียคลื่นจากด้านหลัง
“ขวัญอ่อนจริงนะฉันมาตั้งนานแล้วยังไม่รู้สึกอีกแบบนี้ระวังจะตายไม่รู้ตัว” เขาพูดด้วยน้ำเสียงโหด ๆ
“ฉันไม่มีความสามารถเรื่องการรับรู้เร็วแบบนั้นหรอกค่ะ”
“แบบนี้แหละพวกคุณหนู เหอะ!!”
“เป็นคุณหนูแล้วผิดตรงไหนเหรอคะ -0-” ทำไมต้องแดกดันกันด้วย?
“ไม่ผิดแต่พวกที่โดนเลี้ยงมาแบบคุณหนูก็จะเป็นแบบเธอนี้ไง ทำอะไรไม่เป็นเอาตัวรอดไม่ได้สุดท้ายก็เป็นภาระคนอื่น”
“คำพูดแรงจังนะคะเฮียคลื่นคงเกิดมาให้ครอบครัวที่ปัญหา...” กึก!!ฉันชะงักไปเมื่อรู้สึกว่าตัวเองพูดอะไรไม่ดีออกไป
“พูดต่อสิ...ฉันเกิดมาในครอบครัวแบบไหนนะ?” เขาเดินมาหาฉันเรื่อย ๆ ทำให้ฉันกลัวและพยายามถอยหนี
“เอ่อ...”
“พูดสิเมื่อกี้ยังปากดีอยู่เลยนิ” ปึก!! เขาเอากันเอาไว้ไม่ให้ฉันออกไปไหนหลังฉันก็พิงผนังแล้วด้วยอารมณ์เหมือนนางเอกในละครสุด ๆ
“ขอโทษค่ะ...แต่การพูดและพฤติกรรมเฮียคลื่นมันบอกแบบนั้น”
“หึ! ทำเป็นรู้ดีแต่ความจริงไม่รู้อะไรเลยสินะ แต่มันก็เป็นพื้นฐานของพวกคุณหนูบ้านรวยไม่มีสมองอยู่แล้ว”
“เฮียคลื่น!”
“ฉันเกิดมาในครอบครัวที่สมบูรณ์ดีเพียงแต่พวกเขาสอนฉันให้รู้จักใช้ชีวิตและอยู่ในโลกความจริง ไม่เหมือนเธอ!!” หมับ!ส่งมือมาบีบแก้มของฉัน
“ฮึก!”
“ที่ทำตัวเหมือนอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์!!!”
“ไม่ใช่นะ!”
“จะไม่ใช่ยังไงมองคนยังผิดแบบนี้ไงถึงเอาตัวไม่รอดน่ะ!!” แค่ออกมาหาโทรศัพท์ทำไมต้องมาเจอแบบนี้มาโดนด่าแบบนี้ด้วย
“ฮึก!!ฮืออ!!”
“เหอะ!!นิดหน่อยก็ร้องแล้วน่ารำคาญวะไป!!กลับห้องตัวเองไปได้แล้วอย่าเพ่นพล่านให้มาก!!” หมับ!!เขากระชากแขนฉันให้กลับไปทางห้องตัวเอง
“อะโอ๊ยย!!เจ็บนะ”
“แขนอย่างกับขนมขาไก่แดกข้าวให้มันเยอะ ๆ หน่อยจะได้มีเนื้อมีหนังมีนมในวันประมูลราคา!!!”
ห้องพักซอลลา
พรึ่บ!!
“ฮือออ!!คนอะไรปากร้าย!!ใจร้ายมากเลย!!ฮึก!!!แถมยังรุนแรงอีก!!” ฉันกลับเข้ามาในห้องเพราะว่าเขาบังคับยังไม่ได้เจอป้าทิพย์เลย T^T
ก๊อก ๆ เสียงเคาะประตูทำให้ฉันรีบปาดน้ำตาแล้วออกไปเปิดประตูดูว่าใครมาจะเป็นเฮียคลื่นใจร้ายอีกหรือเปล่าจะตามมาว่าอะไรอีกไหม?
แกร๊ด!
“ได้ยินคุณคลื่นบอกว่าคุณซอลลาต้องการเจอเหรอคะ?” อ่า...เขาคงได้ยินที่ฉันบ่นตอนเดินกลับมาห้องสินะ
“ค่ะ พอดีว่าหนูอยากขอยืมโทรศัพท์เพื่อโทรหาเพื่อนหน่อยน่ะค่ะหายมาหลายวันกลัวว่าเพื่อนจะเป็นห่วงค่ะ” ฉันบอกจุดประสงค์ไปทันที
“อ่อ ได้สิคะ” ป้าทิพย์ยิ้มก่อนจะเอาโทรศัทพ์ให้ฉัน
“ขอบคุณนะคะ^^” หมับ! ฉันยิ้มก่อนจะรับมาและกดเบอร์ของเลขาทันที โชคดีที่ฉันมีความจำดีเพราะว่าต้องจำสูตรทำขนมเลยสามารถจำเบอร์ของเพื่อนและโรงพยาบาลได้
ตรู๊ดดดดด
(สวัสดีค่ะนั่นใครคะถ้าคอลเซ็นเตอร์ฉันไม่คุยนะ!!ไม่ว่าง!!!) ปลายสายรับแล้วแต่ก็รัว ๆ มาโดยที่ฉันยังไม่ได้ตั้งตัวเหมือนกันใครทำให้หงุดหงิดขนาดนั้นนะ?
“เอ่อ ฉันเอง...ซอลลา”
(ซอลลา?!)
“ใช่...ฉันเอง แหะ ๆ”
(แหะ ๆ บ้าอะไรไปไหนมาฮะ?!)
(รู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงจะตายแล้วเนี่ยไปไหนทำไมไม่บอกแถมยังไม่ไปรายตัวกับบริษัทอีก!!)
“เอ่อ”
(หรือว่าไม่อยากทำแล้ว!?) เลขาโวยวายไม่หยุดแต่ฉันก็รู้ว่าเธอเป็นห่วงนั่นแหละ
“ใจเย็น ๆ แล้วฟังก่อนถ้าไม่ฟังจะรู้เรื่องไหม?”
(มันโมโหนิเป็นห่วงด้วยไปไหนก็ไม่บอกแล้วเอาเบอร์ใครเบอร์มาก็ไม่รู้เนี่ย?!)
“ฉันโดนคู่แข่งจับไปน่ะ Ny”
(ว่าไงนะ?!)
“อืม แต่ว่าเฮียคลื่นไปช่วยไว้ทันฉันเลยได้กลับมาอย่างปลอดภัยและตอนนี้ฉันก็อยู่ที่คาสิโนเพื่อรักษาตัวให้หายก่อน”
(เป็นอะไรต้องรักษาตัวมันทำร้ายเธอเหรอ?)
“ก็นิดหน่อยน่ะแต่ไม่ได้รุนแรงอะไรมากหรอก....”
(เฮ้อออ~แบบนี้ก็ค่อยสบายใจหน่อยแล้วเรื่องเป็นยังไงเล่ามาตั้งแต่แรกเลยนะ...) และหลังจากนั้นฉันก็เล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้ฟังและวันนี้เลขาก็จะมาหาฉันที่นี่ด้วยเพราะงั้นวันนี้ฉันต้องลงไปที่คาสิโนได้มองเห็นผ่าน ๆ ก็ตื่นเต้นเหมือนกันแต่ไม่กล้าลงไปเล่นอะไรด้วยหรอกกลัวแพ้แล้วเป็นหนี้อีก แค่คิดถึงหนี้ก็ขนลุกแล้ววววว บรื้นนน~
เวลต่อมา....
แอดดดด~ เป็นอีกครั้งที่ฉันเปิดประตูออกมาและมองซ้ายมองขวาเพราะฉันต้องออกไปเจอเลขาน่ะสิ ฉันอาบน้ำแต่งตัวใหม่ก่อนจะไปเจอเพื่อน เมื่อไม่มีใครฉันก็รีบวิ่งไปที่ลิฟต์ทันทีฉันไม่ได้กลัวใครหรอกนะกลัวเจอเฮียคลื่นมากกว่า
ติ๊ง!
เมื่อลิฟต์มาแล้วฉันก็รีบเข้าและกดชั้นที่ 1 เพื่อลงไปข้างล่างทันทีเลขาบอกว่าเจอกันที่ชั้น 1 นั่นแหละ ใจฉันเต้นตุบตับเพราะกลัวว่าเปิดประตูลิฟต์ออกไปแล้วจะเจอเฮียคลื่นฉันไม่อยากฟังคำใจร้ายของเขา
ติ๊ง! ไม่นานลิฟต์ก็ลงมาที่ชั้น 1 เรียบร้อยแล้วฉันรีบวิ่งออกจากลิฟต์ทันที
ตึก! ตึก! ตึก!
“ซอลลา!!ไปไหน?!” กึก!! นะนั่นเสียงของเฮียคลื่นอีกแล้วหรือเปล่า?!
“ขอให้ไม่ใช่! ขอให้ไม่ใช่....เฮียคลื่น^^” ใช่จริงด้วยคำขอไม่เป็นจริง
“ไปไหนฉันบอกแล้วไงว่าอย่าเพ่นพล่านอยากโดนจับโยนออกไปจริง ๆ ใช่ไหม?!” หมับ!!เขากระชากแขนของฉัน
“คะคือฉันแค่ลงมาหาเพื่อนน่ะค่ะเลขา...เลขาที่ทำงานในแอปของเฮียด้วยไงเบอร์ 1 เลยนะ!”
“เลขา?”
“ค่ะ!”
“อ่อ ผู้หญิงคนนั้นแนะนำให้เธอมาทำงานนี้สินะเป็นเพื่อนที่ส่งเสริมกันดีจริง ๆ ”
“ฉันแค่ไม่มีทางไปและหนี้ก็ต้องรีบชดใช้เลขาเองก็แค่แนะนำถ้าฉันไม่ตกลงก็ไม่มีใครมาบังคับฉันได้” ฉันมองหน้าของเขา
“เหอะ! เธอ...”
“ซอลลา!!” เสียงของเลขาทำให้ฉันกับเฮียคลื่นหันไปมองไม่ว่ามองมุมไหนก็สวยจริง ๆ นะเพื่อนฉัน
“สวัสดีค่ะเฮียคลื่น” เลขาทักทายเขา
“อืม เธอมาหายัยนี่เหรอ?” เขาถามเลขา
“ค่ะ เลขาอยากรู้ว่าซอลลาปลอดภัยดีไหมได้ยินว่าโดนพวก Ny จับตัวไป”
“ฉันไม่เป็นไรแล้วสบายมาก^0^” ฉันยิ้มให้เลขา
“ไม่เป็นไรแล้วงั้นอีกสองวันเธอก็เตรียมตัวโดนประมูลซะ เลขาสั่งสอนเพื่อนเธอด้วยว่าต้องทำอะไรบ้างอย่าให้เสียชื่อบริษัทฉัน”
“อะอีกสองวัน...” เร็วจัง
“ใช่ ก็ในเมื่อไม่เป็นไรแล้ว หายดีแล้ว ออกมาซนเพ่นพล่านได้แบบนี้ก็เตรียมตัวประมูลซะเปลืองน้ำ เปลืองไฟ เปลืองอาหารที่นี่ ดูแลเพื่อนด้วยละ” เขาพูดกับเลขาครั้งสุดท้ายก่อนจะเดินออกไป
“ค่ะ เฮีย...คลื่น”
“ทำไมเขาต้องดุขนาดนั้น?” ฉันมองหน้าเลขา
“ปกติแหละความจริงนี่อาจจะใจดีแล้วก็ได้เพราะว่าปกติแล้วไม่มีผู้หญิงจาก Love Sex มาเหยียบที่นี่หรอก ต่อให้พักฟื้นหรือต้องดูแลร่างกายก็จะมีส่วนของคนขายบริการไว้ให้น่ะ ฉันยังแปลกใจเลยที่รู้ว่าเธอมาอยู่ที่นี่”
“อ่อ...เพราะฉันยังใหม่มั้ง^^”
“ไปหาที่นั่งกันเถอะฉันเป็นแทบแย่...”
- ผู้เขียน
