“นีรณา นั่นลูกใช่ไหม”
นีรณาเดินเข้าไปหาบิดาที่เธอไม่เคยพบหน้า ด้วยความรู้สึกตื้นตัน ท่านเรียกชื่อเธออย่างถูกต้อง แม้สำเนียงที่เรียกขานจะไม่ชัดเจนเท่าไหร่ แต่ท่านก็ตั้งใจเรียกชื่อลูกสาวคนนี้
“ค่ะ หนูคือนีรณา”
หญิงสาวนั่งลงที่ขอบเตียงพนมมือไหว้แบบไทย ก่อนจะเข้าไปโอบกอดผู้เป็นบิดาไว้ อ้อมกอดของท่านทำให้น้ำตาของเธอไหลริน หลังจากสูญเสียมารดา นีรณาก็เหมือนอยู่คนเดียวในโลก ไม่คิดว่ายังมีบิดาเหลืออยู่อีกทั้งคน
“ลูกเหมือนน้องสาวของลูกมาก เหมือนมากจริงๆ”
นิโคลัสประคองดวงหน้างดงามของลูกสาวที่เขาเพิ่งพบหน้ามาพิศดู ความคล้ายคลึงกันของลูกสาวทั้งสอง ทำให้คนเป็นพ่อถึงกับหลั่งน้ำตา
“แล้วน้องสาวของหนูล่ะคะ หนูอยากพบน้อง”
นีรณาเอ่ยถามถึงน้องสาวฝาแฝด เธออยากพบนีน่าเหลือเกิน อยากรู้ว่าคู่แฝดของเธอจะมีหน้าตาเหมือนเธอแค่ไหน
“นีน่าไม่อยู่... ไม่อยู่แล้ว”
คนเป็นพ่อส่ายหน้าน้ำตาไหล นีรณากุมมือของท
