“เดวิดเขาดีกว่าคุณร้อยเท่า อย่างน้อยเขาก็ไม่เคยบังคับขืนใจใคร” นีรณาสุดจะทน “ผมเคยบังคับขืนใจคุณเหรอครับ เท่าที่ผมจำได้ ผมไม่เคยบังคับขืนใจผู้หญิงคนไหนนะ มีแต่ผู้หญิงร้องครางอ้อนวอนขอให้ผมรักเธอ ได้โปรดเถอะค่ะ ผมเคยได้ยินใครบางคนร้องครางแบบนี้นะ หึ หึ” คนพูดมองหน้าเธอพร้อมกับยิ้มยั่ว สงครามประสาทดูเหมือนคุกรุ่นขึ้นเรื่อยๆ อยู่ที่ฝ่ายไหนจะเพลี่ยงพล้ำก่อนกัน “เท่าที่จำได้ ฉันก็ไม่เคยอ้อนวอนผู้ชายคนไหนเหมือนกัน” “แน่ใจเหรอครับ ว่าไม่เคยพูดคำนี้...” ดวงตาของคนพูดวาววับทีเดียว ในขณะที่คู่สนทนาแก้มแดงปลั่ง เมินหน้าหลบสายตาคม “ฉันไม่เคยพูดคำนี้กับผู้ชายที่ฉันรู้จัก” แน่ละ ยกเว้นผู้ชายแปลกหน้าในคืนคริสต์มาสคนนั้น นีรณาแสนจะเจ็บใจ ที่เธอหลุดปากไปตามการล่อหลอกของคนร้ายกาจคนนั้น “แบบนี้ คุณก็พูดคำนี้กับผมได้สิครับ” เขายังยั่วเธออีก “ตอนนี้เรารู้จักกันอย่างเป็นทางการแล้วนี่คะ ฉันคงไม