ควับ! อัญมณีดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปง แค่เธอปล่อยมันไป จงหลับ จงหลับ จงหลับ เธอร้องสะกดตัวเองในใจ แค่สองนาทีเท่านั้น ทุกอย่างก็เข้าสู่สภาวะปกติ มันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วเธอก็ได้กลับไปว้าวุ่นใจเรื่องฆาตกรคนนั้นต่อไป ชีวิตเธอมันเป็นยังไงกันนะ! ชาวบ้านเขาถือเบญจเพศกันไม่ใช่เหรอ แต่เธอแค่สิบเก้าปีกับอีกหนึ่งเดือนเท่านั้นนะ เร็วไปมั้ยความซวยที่มันวิ่งเข้ามาในตอนนี้ ท่านเจ้าขาเร็วไปหกปีเลยนะคะ
“โอ้ยยยย!!! เป็นไงเป็นกัน อึดอัดชะมัด” อัญมณีดึงผ้าห่มออก และเธอก็กระโดดลงจากเตียงวิ่งไปที่โต๊ะที่อยู่เสียไกลจากเตียงมาก MacBook เธออยู่บนนั้น
“เมลล์ถูกเปิดอ่านแล้วค่ะ” มาตารีร้องบอกแก้วตา เมลล์ฉบับนี้เป็นที่อยู่ของ Drop Box [ตู้นำจ่ายไปรษณีย์อัตโนมัติของไทยเรานี่เอง] มาตารีส่งที่อยู่ของตำแหน่ง Drop Box พร้อมรหัสผ่านให้กับอัญมณี และทิ้งประโยคสั้นๆบอกเธอว่า ‘ของขวัญล้ำค่าสำหรับย่างเข้าสู่วัยยี่สิบ’ ตราราชท
