#13

1571 คำ

“ปล่อยเค้านะ!” หนูอัญที่ยืนด้วยขาข้างเดียวพยายามดึงขาตัวเองกลับ แต่ก็ไม่สำเร็จ เธอจึงกระโดดไปกระโดดมา เมื่อชอว์ออกแรงแค่นิดเดียวเลื่อนแขนข้างที่จับขาเล็กอยู่นั้นไปทางนั้นทีทางโน้นที อย่างขบขันที่สร้างความแปลกใจให้กับเหล่าลูกน้องเป็นอย่างมาก “เมื่อกี้คิดจะทำอะไร” “ทำอะไร? เปล่าทำอะไรสักหน่อย” ชอว์แอบยิ้มออกมา ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าเด็กคนนี้ดูฉลาดนัก “เส้นมันยึด ตอนที่ล้มไปตะกี้ก็เลยจะยืดแข้งยืดขาหน่อยก็เท่านั้น” ชอว์ยิ้มกว้างมากขึ้น ยายเด็กนี่แถเก่งชะมัด  “ก็ได้” ชอว์ปล่อยขาคืนเธอไป “เอางี้มั้ย ฉันเป็นพวกชอบสะสมตุ๊กตาสัตว์ เธอมีอะไรมาแลกมั้ยกับอิสระภาพของเธอนะ” ชอว์จับจ้องมองสบตากลมโตที่จ้องมองเขากลับเช่นกัน “มีแต่...” ปึก ปึก ปึก ไม่ทันที่หนูอัญจะได้พูดอะไรต่อจนจบ เสียงบางอย่างก็ดังขึ้น คนของชอว์ทรุดลงหมอบกับพื้น หนึ่งในนั้นกุมไหล่ของตัวเองไว้แน่น ชอว์ที่ปฎิกริยาร่างกายตอบสนองรวดเร็ว เขาพ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม