ชอว์เลิกคิ้ว พร้อมกับทุกคนในห้องก็มีอาการไม่แตกต่างกัน ร้อยวันพันปีห้องนี้ไม่เคยถูกเคาะประตู พึ่บ! เมื่อแอลขยับเพื่อจะเดินไปดูว่าใครทำเรื่องนี้ แต่ชอว์ยกมือห้ามไว้ และเป็นคนเดินไปที่ประตูเอง
ผลั๊วะ! “หนูอัญ” ชอว์เอ่ยชื่อคนที่ยืนอยู่หน้าประตู ไม่ผิดไปจากที่คาดไว้ “ในห้องนี้เข้ามาเล่นไม่ได้ รู้มั้ย” ชอว์เอ่ยบอกอย่างใจดี
“เค้าร้อนใจ อยากคุยกับคุณ”
“ด่วนมากมั้ย ถ้ารอได้กลับไปรอในห้องก่อน”
“นานมั้ย เค้าร้อนใจ” หนูอัญทวนคำบอกย้ำความรู้สึกของตัวเอง
“หนูอัญ ไม่มีอะไรที่หนูอัญต้องร้อนใจทั้งนั้นตราบใดที่ฉันยังอยู่ เด็กดีกลับไปรอที่ห้อง เดี๋ยวจะให้คนเอานมไปให้ และจงดื่มมันซะ เข้าใจมั้ยเด็กดีของฉัน” หนูอัญนิ่งงัน และเธอก็ทำได้แค่พยักหน้าหงึกๆ เมื่อชอว์มองเธอด้วยแววตานิ่งแปลกๆ เขากำลังวางแผนงานอะไรอยู่นะ ถึงไม่สามารถละทิ้งออกมาได้เลย มีใคร?กำลังจะตายอีกแน่ๆ
กึก กึก กึก หนูอัญค่อยๆเดินจากมา ชอว์ทำ
