ตอนที่ 6 แรด
714 คำ
Episode 6 แรด
หลังจากที่บอกชอบวันนั้น หลังจากนั้นฉันก็เจอพีทบ่อยขึ้น แต่แค่เดินสวนทางกันในโรงเรียนนะ ไม่เคยทักกันเลย ฉันยิ้มให้เขาตลอด แต่เขาก็ทำหน้าปกติของตัวเองคือหน้านิ่ง
เวลาผ่านไป ตอนนี้ฉันกำลังเตรียมตัวเพื่อไปสอบ O-net พวกเราต้องไปหาที่พักด้วยเพราะมันสอบแถวในเมือง ซึ่งบ้านเราอยู่ห่างไกลกันมากโข
หลังจากได้เช่าหอพักแบบชั่วคราวหนึ่งห้องสำหรับพวกเราสามคน และเพื่อนๆหลายคน ก็มาเช่าที่เดียวกันก็มีบ้างแล้วแต่ใครสะดวก
และที่น่าดีใจ พีทเขามาเช่าห้องใกล้ฉันด้วยงะ พวกเราสอบแค่สองวัน และเป็นวันเสาร์อาทิตย์ด้วย
หลังจากเก็บของอะไรเสร็จ ฉันก็แกล้งทำเป็นเดินเล่นหน้าห้องจังหวะนั้น พีทก็เปิดประตูออกมา
" อ้าว พีท นายพักห้องนี้เหรอ? " ฉันก็แกล้งทักทาย
" อืม " เขาตอบแค่นั้น แต่ฉันนี่สิยืนนิ่งเลย ตอบให้มากกว่านี้ไม่ได้เหรอ? พอเห็นเพื่อนเขากำลังเดินตามเขาออกมา ฉันรีบกลับหลังหันเพื่อที่จะไปเข้าห้องตัวเอง
" เดี๋ยวสิ เธอไปหาอะไรกับพวกฉันไหม " ฉันหยุดนิ่ง หันไปมองหน้าเขา แล้วตอบตกลงโดยที่ไม่คิดเลย
" เดี๋ยวขอเรียกเพื่อนแป๊บนะ " เขาพยักหน้า
ฉันเข้าไปเรียกเพื่อนๆ พวกนางดูทำหน้าล้อๆ ยิ้มให้ฉันด้วย คงเพราะพีทนั้นแหละ
พวกเราทั้งหกคน คือเพื่อนของพีทอีกสองคนนะ มาด้วยรถโดยสารถึงตลาดในเมือง พอตกเย็นคนเยอะแยะคงเพราะเลิกงานมาหาอะไรกินด้วยแหละ
" งั้นฉันกับยัยเดียร์ไปหาอะไรกินตรงนั้นนะ ส่วนแกยัยขวัญเดินกับพีทแล้วกันนะ "หนิงพูดขึ้น ทำเอาฉันมองเพื่อนทันที แต่พวกนางไม่สะทกสะท้านอะไรเลย
" พวกฉันฝากยัยขวัญด้วยนะ ยัยนี่ชอบหลง นางไม่เคยไปไหนคนเดียว หรือไปที่ที่คนมากๆแบบนี้ " เดียร์พูดจบก็พากันไปทันที ทำเอาฉันเหว่อ ยืนนิ่งกำสายสะพายเป๋าแน่น ไม่กล้าเงยมองพีทที่ยืนข้างหลังเขาตัวสูงกว่าฉันเหมือนกันถ้ายืนใกล้ๆ
" อืม งั้นไปหาอะไรกันตรงนั้นก็ได้ " แล้วพีทก็พูดขึ้น ซึ่งฉันไม่แน่ใจว่าเขาพูดกับใคร เขาอาจจะพูดกับเพื่อนตัวเองก็ได้
" เธอไม่ไปเหรอ? จะยืนรอตรงนี้ก็ได้นะ " ฉันหันไปมองเขาทันที ถึงได้รู้ว่ามีแค่ฉันกับเขา เพื่อนเขาแยกไปตอนไหนเนี่ย
" ปะ...ไป " ฉันเดินตามเขา จริงๆแอบเกรงใจ ทำตัวไม่ถูกที่เพื่อนทำแบบนี้ และที่แน่ๆเขารู้ด้วยว่าฉันชอบเขา
" เธอทำตัวตามสบายเลย ทำตัวปกติ ไม่ต้องเกร็งหรอก ฉันรู้มานานแล้วว่าเธอแอบชอบฉัน " สิ้นเสียงเขา ฉันยืนนิ่งเลย เขารู้นานแล้วเหรอ
" นะ...นายรู้ได้ไงงะ "
" จดหมายที่เธอเขียนให้ฉันไง ฉันสืบได้ไม่อยากหรอก อะไรนะ...จากลูกแมวขี้อ้อน " เขาทำท่าครุ่นคิด
ฉันกลับอึ้งอีก แค่จากลูกแมวขี้อ้อนที่ฉันเขียน ลงท้ายไว้ เขารู้เลยเหรอ?
" ไม่ต้องทำหน้างงหรอก ตอนแรกฉันก็ไม่รู้หรอก แต่ฉันไปทันตอนที่เธอแอบเอาจดหมายสอดใต้โต๊ะ ก็เลยรู้ว่าคือเธอตั้งแต่ตอนนั้นมา "
หมายความว่าเขารู้มาตลอดตั้งแต่ประถมเหรอ? อายอะ เพราะหลังจากที่ฉันเป็นแฟนน้องชายเขา ฉันก็ยังแอบเอาจดหมายสอดใส่เข้าไปใต้ช่องประตูในห้องเขาเหมือนกัน ตอนที่ไปบ้านเขากับพงศ์งะ
" และเมื่อไม่นานเธอก็เอาจดหมายให้ฉันที่ห้องนอนด้วย เธอนี่มันจริงๆเลย นี่ถ้าฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นคนยังไง ฉันคงคิดว่าเธอแรดนะ " เขาพูดจบก็จับมือฉันเดินทันที
❤️***********❤️
นามปากกาม่านฟ้า
- ผู้เขียน
