"นี่น้องใบเตย ผู้ปกครองมารับรึยังครับ ถ้ายังไม่มีใครมาจะกลับพร้อมพวกพี่มั๊ยพอดีแฟนพี่อยู่ที่ปากทางนี่แล้ว เดี๋ยวไปส่งที่บ้านนายให้" นับหนึ่งถามด้วยความอาทร
สักพัก
..ปริ๊น... เสียงแตรรถที่ไม่คุ้น
"โน่น แฟนพี่มารับแล้ว ไปด้วยกันมั๊ย เดี๋ยวไปส่งให้ อยู่ที่นี่คนเดียวไม่ดีหรอก อันตราย ห่างไกลผู้คน คุณพสุธานี่ก็อืดอาดจัง ปะ ไปด้วยกันนี่แหละ ขึ้นรถ/ ตะเอง เดี๋ยวไปส่งน้องนักศึกษาฝึกงานที่บ้านเจ้านายให้หน่อยนะเดี๋ยวบอกทาง/ อ่าได้ครับ ตะเอง /ขึ้นรถมาเลยครับ" แต่ไม่ทันที่ทั้งสามจะเคลื่อนย้าย
..ปริ๊น ๆ... เสียงแตรที่คุ้นเคย
"มาแล้วครับ นี่กำลังจะออกไปไม่รอเลยเหรอ นี่พี่ก็รีบแล้วน๊า" พสุธาโอดครวญ
"ใครจะกล้าให้อยู่คนเดียวละครับ น่ากลัวจะตาย ห่างไกลผู้คน กำลังจะพาไปส่งที่บ้านพอดีเนี่ย" นับหนึ่งอธิบายแบบเหวี่ยงเล็กน้อยเพราะเขาไม่ชอบ รู้สึกว่าเจ้านายควรจะดูแลความปลอดภัยให้คนตัวเล็กมากกว่านี้ วันนี้เข
