"ตกใจอะไร หืม.... ก็แค่จูบขอโทษเอง"
"......." !!!!!! ห๊ะอะไรก่อน จูบขอโทษ ??? ใบเตยได้แต่บ่นในใจ
อีกด้านของคนที่อยู่ในครัว
....พ่อพสุเอ้ย.....พาน้องมากินข้าวได้แล้วลูก กับข้าวเสร็จแล้ว......เสียงเรียกจากคุณนายกัลยารัตน์เป็นระฆังช่วยอย่างดี
"นั่นคุณป้าเรียกทานข้าวแล้วค่ะ ไปกินข้าวกันนะคะ ไหนจะพาเตยไปดูฟาร์มไก่ไง" ใบเตยได้ดีรีบทวงสัญญา
"อ่อ ได้ งั้นปะ กินข้าวกัน" ว่าแล้วคนพี่ก็จับจูงมือคนน้องไปยังโต๊ะกินข้าวแบบเนียน ๆ
ทางด้านกัลยารัตน์ เห็นพ่อลูกชายตัวดีที่เอะอะประชิด เอะอะจูงมือ เอะอะจุ๊บเหม่ง นึกหมั่นไส้ แต่จะทำยังไงได้ล่ะในเมื่อมันถูกใจว่าที่ลูกสะใภ้คนนี้พอดี ได้แต่คอยปกป้องอยู่ห่าง ๆ ถ้าพ่อลูกชายรุกจนเกินไป ใจจริงก็ชอบแหละ
"มา มา มา นั่งนี่ลุก นี่ยำกุ้งกรอบ ลองชิมดู พอได้มั๊ยลุก" กัลยารัตน์ตักเมนูเด็ดให้ว่าที่ลูกสะใภ้ และรอคอยคำติชมอย่างใจจดใจจ่อ ส่วนคนทำกับข้าวไม่เป็นแต่ชอบกินรีบ
