หลังจากเรื่องราวกระจ่างใบเตยได้ตกลงใจที่จะใช้นามสกุลของบิดาผู้ให้กำเนิด และได้จัดการเรื่องเอกสารส่วนบุคคลที่มหาวิทยาลัยเป็นที่เรียบร้อยดี ซึ่งถือว่าเป็นโชคดีที่เธอยังเรียนไม่จบการศึกษาไปเสียก่อน เพราะเธอกำลังเรียนอยู่ในช่วงชั้นปีที่ 5 พอดี เรียกได้ว่าโชคสองชั้น คือเธอได้ทราบว่าบิดาที่แท้จริงคือใคร และได้ตอบแทนบุญคุณบิดาที่ให้กำเนิดและเลี้ยงดูเธอมาอย่างดีทั้งส่งเสียเลี้ยงดูอยู่เบื้องหลังอย่างไม่แสดงตัวมาโดยตลอด
..นางสาวพีรดา เอื้ออารีชน ..นางสาวพีรดา เอื้ออารีชน หึหึ..ใบเตยได้แต่เรียกชื่อพร้อมกับนามสกุลของตัวเองอยู่อย่างนั้นด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
อีกด้าน นุชธิดาที่บังเอิญวันนี้ไม่เหนื่อยมากขอแว๊บจากบริษัทมารับเพื่อนสาวที่ ม. เมื่อมาถึงก็เห็นเพื่อนสาวนั่งอยู่ที่ใต้อาคารเรียนจึงแอบดูอยู่สักพัก เห็นเพื่อนสาวทำปากขมุบขมิบพูดไปยิ้มไปจึงย่องเข้าไปฟังใกล้ ๆ
"บ่นอะไรยัยเด็กเนิร์ด!!!!!" นุชธิดาป้อง
