เพียงพีรดา

13.ชวนคุย

เช้าวันใหม่

@ฟาร์มกัลยารัตน์

พสุธาหลังจากกลับมาถึงฟาร์มเขารู้สึกทำงานไม่มีสมาธิยังไงบอกไม่ถูกจึงกดโทรออกหาตัวช่วย

นุชธิดา: ค่า พี่ชาย

พสุธา: ดูของขวัญรึยัง

นุชธิดา: ของขวัญอะไร

พสุธา: สาบานว่าไม่รู้

นุชธิดา: แหม ใจร้อนจริง ยังไม่ได้คุยกัน มันมีเรียน หนูก็ยุ่งรายงานอยู่เนี่ย เดี๋ยวจะถามมันให้

พสุธา: อืม งั้นแค่นี้ก่อน พี่จะทำงานแล้ว

นุชธิดา: ค่า ได้ค่า

สัญญาณถูกตัดไปจากปลายสาย

.....ชิ๊...งั้นแค่นี้ก่อน พี่จะทำงานแล้ว...หนูควรเป็นคนพูดคำพูดคำนี้มากกว่านะ.....นุชธิดาได้แต่พึมพำอยู่คนเดียวหลังจากพี่ชายวางสายไปแล้ว

**นี่เห็นแก่ยัยเตยเถอะ เพราะอยากได้มันมาเป็นพี่สะใภ้ ถึงได้ยอมช่วย ก็ดีกว่าได้ใครที่ไหนก็ไม่รู้มาเป็นพี่สะใภ้ จิตใจเป็นไงก็ไม่รู้ เดี๋ยวจะเหมือนคราวที่แล้ว เกือบเสียศูนย์ เพราะผู้หญิงคนนั้น คนที่ทำให้พี่ชายเกือบเสียคน เกือบเสียงานไปเลย แต่ก็ถือเป็นเรื่องดีที่ได้เห็นธาตุแท้ของผู้หญิงคนนั้น ถอยออกมาเสียได้ ข้าวของเงินทองที่ประเคนให้ไม่เคยเสียดาย อยากได้พี่ชายที่มีสติสัมปชัญญะกลับมาเสียมากกว่าเท่านี้ก็ดีโข ที่เหลือให้เป็นเรื่องของนางฟ้าองค์นี้จะบันดาลล๊ะกัน อิ๊อิ๊** นุชธิดาได้แต่คิดในใจ

@เช้าของอีกวัน

สองสาวนุชธิดาและใบเตยรีบออกจากบ้านตั้งแต่เช้าเพราะพวกเธอต้องเผื่อเวลาสำหรับทั้งสองฝ่าย

"ใบเตย ถ้าเรียนเสร็จแล้วจะไลน์บอกนะ เดี๋ยวฉั๊นอ่านหนังสือรอ" นุชธิดาเอ่ยขึ้น

"อ่านหนังสือ หรืออ่านการ์ตูณ เอาดี ๆ " ใบเตยแกล้งหยอกอย่างรู้ทัน

"โว๊ะ เบื่อคนรู้ทันเว๊ย รีบ ๆ ลงรถไปเลย"

"ก็ได้ แล้วเจอกัน" ใบเตยบอกเสียงใส

หลังจากทั้งสองเรียนเสร็จกลับบ้านพร้อมกัน กินข้าวพร้อมกัน เพราะในบ้านจะไม่รอกินข้าวเย็นพร้อมสาว ๆ เพราะกลับไม่เป็นเวลา

@ห้องนอนสองสาว

หลังจากกินมื้อเย็นกันเสร็จ สองสาวต่างอาบน้ำอาบท่าเสียใหม่และมานั่งทบทวนบทเรียนและทำงานค้างของตัวเอง

นุชธิดาในชุดเสื้อยืดพอดีตัวสีชมพูกับกางเกงยืดเหนือเข่าเล็กน้อยสีเดียวกันนั่งเช็ดผมให้แห้งหลังจากเพิ่งสระ ส่วนใบเตยอยู่ในชุดเสื้อยืดสีฟ้าพอดีตัวกับกางเกงยืดเหนือเข่าเล็กน้อยสีเดียวกันดูน่ารักปุ๊กปิ๊กไปอีกแบบประกอบกับทั้งสองสาวหน้าสดปราศจากเครื่องสำอางทำให้เห็นผิวหน้าที่สวยใสจนเห็นเส้นเลือดฝอยด้วยกันทั้งคู่ต่างที่ใบเตยจะมีผิวขาวเหลืองส่วนนุชธิดาจะมีผิวขาวอมชมพู

"แก ดูของขวัญรึยัง" นุชธิดาถามขึ้น เพราะไม่ลืมคำสั่ง เอ๊ยคำขอร้องจากพี่ชายตัวโต

"อ๋อ ดูบางส่วนน่ะ ช่วงนี้เหนื่อยมาก ก็เลยยังไม่อยากแกะ เสียเวลาทำรายงาน เสียเวลานอน" ใบเตยอธิบายอย่างไม่อ้อมค้อม

"เหรอ เออ ก็จริง ช่วงนี้ดูแกผอมไปนะ น้ำหนักลดรึเปล่า?" นุชธิดาถามเพื่อเก็บข้อมูล

"ก็น่าจะมีบ้างแหละ บางทีหิวข้าวจนหายหิวก็มี มันติดพันแล้วขี้เกียจออกไปหาอะไรกินไง" ใบเตยตอบไปตามความรู้สึก โดยไม่ได้นึกเอะใจอะไรเลยว่าเพื่อนรักกำลังอัดคลิปวิดีโอแล้วส่งให้ใครคนหนึ่ง

อีกด้าน

พสุธาหลังจากกลับเข้าบ้านมาเขาวางโทรศัพท์มือถือไว้ที่หัวเตียงแล้วเข้าไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ สักพักก็ออกมาในสภาพ ผ้าขนหนูพันเอว และผ้าขนหนูโพกศีรษะเพราะเพิ่งสระผมมา เขาตั้งใจจะหาเสื้อผ้าใส่แต่บังเอิญเหลือบไปเห็นโทรศัพท์มือถือมีข้อความใหม่จึงกดรหัสล็อกหน้าจอเข้าไปอ่านดู

"หึหึ แต่งตัวยังกะเด็ก ผมเผ้าไม่รู้จักหวี ไม่รู้ทาครีมหรือเปล่านั่น ดูผอมไปนะเรา" พสุธาลูบหน้าจอโทรศัพท์ราวกับลูบใบหน้าสาวเจ้า มุมปากยกยิ้ม

ข้อความใหม่จากยัยน้องสาวตัวยุ่ง

น้องนุช: แอ้ ดูแล้วแอบยิ้มคนเดียวใช่ม๊ะเนี่ย รู้หรอก อิอิ

พสุธา: ส่งสติ๊กเกอร์ ยิ้มให้ไป

พสุธา: ฝากบำรุงหน่อย ผอมไปนะ

น้องนุช: ใครเหรอ

พสุธา: สติ๊กเกอร์มองบน

น้องนุช: ได้ เดี๋ยวน้องนุชสุดสวยจัดให้

จากนั้นเขาวางมือถือไว้ที่หัวเตียงเช่นเดิม แล้วเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อหาเสื้อผ้าใส่ลวก ๆ เขาเลือกที่จะใส่เสื้อกล้ามสีเทากับกางเกงผ้ายืดขายาวสีเดียวกันมาใส่ แล้วหยิบโน้ตบุคขึ้นมาทำงานค้างไปเรื่อย ๆ สักพักแล้วรู้สึกง่วงเผลอหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า

@เช้าวันใหม่ที่ฟาร์มกัลยารัตน์

"พี่พสุธาคะ สวัสดีค่ะ เอ่อขอคุยด้วยได้มั๊ยคะ" พสุธาหันไปตามเสียงแล้วต้องรู้สึกไม่ชอบใจเท่าไรนักที่ผู้มาใหม่มาเยือนโดยมิได้บอกก่อนล่วงหน้า

"มีุธุระอะไรล่ะ" ชายหนุ่มถามออกไปแล้วปลายตามองเพียงเล็กน้อย

"ดามีเรื่องอยากจะขอร้องค่ะ ดาไม่มีงานทำ เอ่อดาเลิกกับเค้าแล้วค่ะ คือดาอยากให้พี่พสุช่วยเรื่องงะ" (งาน)

"เดี๋ยวจะถามพรรคพวกให้นะ เอาเป็นว่าเอาเบอร์โทรมาดิ่ เดี๋ยวติดต่อกลับถ้ามีงานน่ะ" พสุธาพูดแทรกขึ้นเนือย ๆ

"พี่พสุคะ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั๊ยคะ"

"คงไม่ได้ เพราะพี่ไม่ได้รักเธอแล้ว" พสุธาพูดอย่างตรงไปตรงมา

"ค่ะ ขอบคุณนะคะที่คิดจะช่วย แต่ดาไม่รบกวนแล้วค่ะ งั้นดาลาเลยแล้วกันค่ะ สวัสดีค่ะ" ดาริกา ทำหน้าเศร้าแล้วเดินจากไปในก็นึกว่าจะได้ยินเสียงเรียกทัดทานไว้แต่ก็เปล่าเลย ดาริกาคิดในใจ