แน่ใจหรือว่าไม่สมยอม
1071 คำ
“นิไม่เคยเห็นพี่เลย”
“นิไปหาคชาที่มหาวิทยาลัย ตอนนั้นพี่กำลังจะเดินเข้าไปหามัน พอเห็นนิแล้วพี่รู้สึกทำตัวไม่ถูก ขัดเขินขึ้นมาซะงั้น ทุกครั้งที่นิไปหาคชา พี่จะรีบหลบ พี่ก็อยากเข้าไปแหย่นิแบบเพื่อนคนอื่นนะ แต่ก็ไม่กล้า เขินอย่างบอกไม่ถูก เวลาที่คชาพาไปบ้าน พี่ก็เห็นนิแว่บๆ ได้แต่แอบมองน่ะ”
“ไม่น่าเชื่อเลยนะคะว่าพี่จะเขินเป็น”
“มันก็เป็นไปแล้วละนะ ยังมีอะไรอีกเยอะเกี่ยวกับเราน่ะ เอาไว้พี่จะเล่าให้ฟัง”
“ทำไมถึงชอบคะ เพราะแค่เห็นเหน้าแล้วถูกใจเหรอ และทั้งที่พี่คชาก็เตือนแล้วว่านินิสัยยังไง พี่ธีร์ก็ยังไม่เปลี่ยนความคิดเหรอ”
“พี่ไม่ปฏิเสธว่าตอนแรกชอบเพราะเห็นหน้า แล้วก็อยากทำความรู้จัก ส่วนเรื่องอื่นที่คชาขู่ พี่เอามาเป็นข้อมูลเพื่อจะได้ระวังตัวไม่ทำให้นิขัดใจ” เขากดจมูกหอมเธอหนักๆ “แต่ก็ดูเหมือนจะเอาไม่อยู่ใช่ไหม ตอนนี้ได้มาเป็นเมียแล้วก็ยังต้องตามจีบอยู่ งอนก็เก่ง”
“พี่ธีร์ลองงอนบ้างสิ นิจะได้ง้อพี่บ้าง”
“ถ้านิไม่ง้อ พี่ไม่ตายเหรอ พี่อยู่ไม่ไหวหรอกถ้าไม่มีนิ”
“พี่ธีร์คะ บางทีคนที่คบกันมานาน มันอาจจะไม่ใช่ความรักใช่ไหมคะ”
“ใช่ครับ...บางทีเวลาก็ไม่ใช่เครื่องพิสูจน์ความรัก แต่เวลาจะพิสูจน์ใจคน” ธีร์ค่อยๆ อธิบายให้เธอเข้าใจ “โหยหา รอคอย อยากเจอ มีความรู้สึกนี้บ้างไหม”
“นิไม่เคยมีความรู้สึกพวกนี้กับพี่ภัทรเลย มันเหมือนเป็นความเคยชิน รู้สึกว่าเขาเป็นคนสนิท เพราะใกล้ชิดกันมากมั้งคะ แต่นิมีความรู้สึกนี้ซ่อนอยู่ลึกๆ กับ...” หญิงสาวนิ่งไป ใช้นิ้วโป้งซ้ายถูแหวนบนนิ้วนางข้างซ้ายโดยไม่รู้ตัว ซึ่งมือของเธออยู่ในมือเขา ธีร์จึงรู้ว่าเธอหมายถึงเขา “นิ...”
“นิรอพี่ใช่ไหม” เขาถามอยู่ตรงแก้มของเธอ
“นิบอกไม่ถูก มันสับสนไปหมด วันแรกที่เจอพี่ที่นี่ นิตกใจมาก ไม่รู้ว่าต้องทำตัวยังไง”
“นิก็ยั่วพี่ไง จนพี่ทนไม่ได้” เขาแกล้งหญิงสาวเพื่อให้เธอผ่อนคลาย ไม่เช่นนั้นเธออาจจะเครียดขึ้นมาอีก
“พี่ข่มขืนนิ” เธอว่า
“แน่ใจเหรอว่าไม่สมยอม ลองดูใหม่ไหม” เขาว่าแล้วยกขาขึ้นมาก่ายต้นขาของเธอ แขนสองข้างกอดรัดเธอแน่น ซุกไซ้ใบหน้าไปมาตรงซอกคอ นิดาพยายามดิ้น
“ปล่อย ปล่อยนะ พี่ธีร์”
“เมียอ่อยขนาดนี้ ปล่อยก็บ้าแล้ว” เขาล้อเธอเล่น
“อ่อยบ้าอ่อยบออะไรล่ะ” เธอแว้ดเสียงขึ้น ไม่รู้เป็นอะไร เขาชอบเวลาที่เธอเถียงฉอดๆ จึงชอบแหย่ให้เธออารมณ์ขึ้น
“นี่ไง” มือของเขาเริ่มคลึงหน้าอก ปากก็ขบกัดหัวไหล่ แล้วซุกไซ้รักแร้ ดูดๆ เม้มๆ “หอมจัง เนี้ยนเนียน”
“โอ๊ย ปล่อยยยยยย”
แม้ความกระสันซ่านจะแล่นวูบวาบ แต่นิดายังดิ้นไม่หยุด ถีบแข้งถีบขาให้หลุดออกจากการกักขังของเขา เพราะถ้าเธอหาทางออกจากการเล้าโลมของเขาไม่ได้ในนาทีนี้ เธออาจจะป่วยไปอีกหลายวัน ธีร์เองก็จำต้องตัดความปรารถนาออกไป เพราะเธอยังป่วยอยู่
“หายเร็วๆ สิ พี่สงสารน้องชายพี่” เขาบอกพร้อมกับเบียดความต้องการเข้ากับบั้นท้ายหญิงสาว
นิดาลุกขึ้นนั่งเมื่อเขายอมปล่อย “พี่ธีร์ หื่นตลอดเลยนะ” พูดจบเธอก็ลุกไปหยิบน้ำในตู้เย็นมาดื่ม
เขายิ้มแล้วลุกเดินมากอดเธอจากด้านหลัง “พี่รักนินะ” เขาไม่ยอมแพ้ บอกน้ำเสียงออดอ้อน
นิดาเอาน้ำเก็บใส่ตู้เย็นเสร็จ เธอก็พลิกตัวในอ้อมกอดหันเข้าหาเขา เธอยกแขนขึ้นกอดคอแล้วโน้มเขาลงมา ริมฝีปากเย็นเฉียบแตะที่หูเขา ส่งกระแสไฟชอร์ตไปทั่วกาย
“ถ้ารัก...ก็ต้องรอค่ะ”
“อยากรักแล้ว” เขากระชับแขนแน่นขึ้น เลือดหนุ่มในร่างไหลเวียนพลุ่งพล่าน มือหนาลูบไล้สลับกับบีบไปตามเนื้อตัวเธออย่างเก็บกลั้นทรมาน
“ได้ไหม ทำเบาๆ ทีนึง นะคร้าบ เบาที่สุดในชีวิตเลย” เขาวิงวอน ซุกไซ้อยู่ตรงซอกคอระหงอย่างคนหลงอยู่ในทางรักที่หาทางออกไม่ได้
“แค่พี่ธีร์เข้ามานิก็จุกแล้ว” เสียงเธออู้อี้เอียงอายอยู่ตรงไหล่เขา “ถ้าพร้อมแล้วนิจะบอก...นะคะ” นิดาเองก็ต้องฝืนความปั่นป่วนที่โบยตีอยู่ภายในบอกเขาไปเช่นนั้น
ชายหนุ่มจำต้องยอมพยักหน้า
*********
เช้าวันรุ่งขึ้น นิดาเดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำหลังจากอาบน้ำเสร็จ จากนั้นก็เดินมาหน้ากระจก หวีผม ทาครีมบำรุงผิว และโลชั่น ใบหน้าของเธอยามนี้นั้นไร้การแต่งแต้มเครื่องสำอางเนื่องจากไม่ต้องออกไปพบเจอผู้คนด้านนอก แต่ต่อให้ต้องแต่งหน้าเธอก็จะแต่งให้ดูเป็นธรรมชาติที่สุด ร่างกายของเธอกลับมาเป็นปกติแล้ว ไม่รู้สึกปวดท้องและคลื่นไส้อีก กลิ่นฝนจางๆ ทำให้เธอหันไปมองที่หน้าต่าง และเห็นสายฝนบางเบา
เธอชอบยามสายฝนพรำเบาๆ ชอบการได้สูดกลิ่นฝน หญิงสาวจึงหยิบไอแพดแล้วเดินออกจากประตูด้านหน้า ตรงระเบียงเล็กๆ ก่อนที่จะลงไปลานไม้มีโต๊ะพร้อมเก้าอี้หมุนได้มีพนักสองตัวที่ตั้งหันหน้าไปทางเดียวกันสู่ธรรมชาติด้านนอก เธอเดินไปนั่งที่เก้าอี้หนึ่งตัวในนั้น ตอนนี้ที่นอนดูดาวของเธอกับเขาถูกเก็บไปไว้ที่ใดที่หนึ่ง ที่ลานจึงเหลือเพียงต้นไม้และชิงช้าที่แกว่งตามแรงลม
นิดาเปิดไอแพด แล้วเข้าไปดูตารางงานของรีสอร์ต เมื่อหายดีแล้วเธอก็อยากจะกลับไปช่วยดาวหรือช่วยธีร์ จากนั้นเธอก็เปิดไปดูอะไรเรื่อยเปื่อย ภาพทะเลและหาดทรายสีขาวสะอาดตาผ่านเข้ามา เธอจึงกดเข้าไปดู
“ไปไหม พี่พาไป” ธีร์ถามพร้อมกับวางถ้วยกาแฟของเขา และช็อกโกแลตร้อนของเธอลงบนโต๊ะ
- ผู้เขียน
