“พี่คงติดตามไอจีของนิ ใช่ไหมคะ” ในเมื่อเขาเคยบอกว่าเขารู้ทุกอย่างที่เป็นเธอ ไอจีก็น่าจะเป็นอีกหนึ่งในแหล่งข้อมูลชั้นดี
“ครับ” ธีร์ยอมรับ
“ในไอจีของนิ นิลงแต่รูปแมวจร แมวข้างถนน หรือไม่ก็แมวที่มีคนเอามาปล่อยตามสถานที่ต่างๆ”
“จริงสิ” เขาเพิ่งสังเกตความจริงข้อนี้
“นิสงสารพวกเขาค่ะ พวกเขาน่ารักนะคะ ไร้เดียงสา บริสุทธิ์ แต่ต้องมาถูกทิ้งเพราะรูปร่างหน้าตาไม่ถูกใจมนุษย์ พี่ธีร์ดูตาพวกเขาสิ พวกเขามีความรู้สึกนะ นิบริจาคเงินให้มูลนิธิแมวจรทุกเดือนเลยนะคะ ไม่มีโอกาสได้เลี้ยงเอง ก็ช่วยเหลือด้วยเงินนี่แหละค่ะ” เธอเล่าไปเรื่อยๆ
“เรื่องนี้พี่ไม่รู้เลย” เขายอมรับ
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ นิทำเงียบๆ คนเดียว ทำมานานแล้ว ไม่มีใครรู้หรอก”
เธอหันไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่วางไว้บนโต๊ะ แล้วเลื่อนหน้าจอไปเรื่อยๆ จากนั้นก็ยื่นให้เขา
“นี่ไงคะ บัญชีธนาคารนี้นิเปิดไว้เพื่อโอนให้มูลนิธิทุกเดือน”
เขาเห็นภาพประวัติการโอนเงินยาวเหยียด ดูคร่าวๆ แล้วเป็นเงินที่ไม่น้อยเลยทีเดียว
ระหว่างนั้นเธอก็เอาดอกหญ้าก้านยาวที่ดึงมาจากข้างทางเพื่อใช้เล่นกับแมวค่อยๆ ม้วนตรงก้านไขว้กันไปเรื่อยๆ เสร็จแล้วก็ดึงมือซ้ายของธีร์มา แล้วค่อยๆ สวมแหวนดอกหญ้าเข้าไปในนิ้วนาง
“พอดีเลย” เธออมยิ้มน้อยๆ เมื่อมันพอดีกับนิ้วของเขา
“สวยจัง หมั้นพี่เหรอคะ” เขาถาม และได้รับเพียงรอยยิ้มเป็นคำตอบ
เธออุ้มเจ้าเหมียวขึ้นมา แล้วจับมือมันไปสะกิดขาเขา “นี่พ่อของหนู เรียกพ่อซิลูก”
“เมี้ยว” เจ้าเหมียวขานรับทันที
ธีร์ถึงกับหัวใจพองฟูที่ได้เป็นพ่อแมว เขาก้มลงไปจูบหัวแมวหนึ่งครั้งแล้วเงยหน้าขึ้นมาหาแม่แมว
“นิ ต่อไปเรามีลูกที่เป็นคนกันด้วยนะคะ” ดวงตาของเขาแลดูเหมือนโอบความหวังทั้งหมดทั้งมวลไว้ในนั้น
“พี่แน่ใจเหรอว่าอยากมีลูกกับนิ”
เขารีบขยับไปนั่งกอดเธอไว้ วางคางเกยบนบ่า “นิ พี่เป็นของนิคนเดียวนะคะ พี่รักนิคนเดียว” พอเห็นเธออมยิ้มเขาก็อดหอมไม่ได้
ฟอด
นิดาหยิบโทรศัพท์มาจากเขาแล้วจับมือข้างซ้ายเขามาถ่ายรูปแหวนดอกหญ้า จากนั้นก็อุ้มลูกแมวไว้ตรงกลาง
“เซลฟี่ภาพครอบครัวกันค่ะ”
เธอบอกแล้วชูโทรศัพท์ออกไปสุดแขน เก็บภาพพ่อแม่ลูกในหลายอิริยาบถ จากนั้นเธอก็บอกชื่อแมวที่เธอเลือกแล้ว
“ลูกสาวเราชื่อ ‘ลูกไก่’ นะคะ”
จินตนาการของเธอไปไกลจนธีร์ก้าวตามไม่ทัน เขาพยายามใคร่ครวญว่าทำไมลูกแมวถึงชื่อลูกไก่ไปได้
“ที่รัก บอกที่มาที่ไปให้พี่ฟังหน่อยได้ไหม”
“ที่นี่มีความหมายกับนิมาก นิไม่เคยมองดาวที่ไหนแล้วสวยงามเหมือนที่นี่ ดาวลูกไก่มันให้ความรู้สึกถึงกระจุกดาวเล็กๆ น่ารักๆ นิก็เลยเอามาตั้งชื่อให้แมวน่ะค่ะ เป็นการกระจุกตัวของความรัก”
เขาพยักหน้าขณะฟังเธอเล่า เอ็นดูในความเป็นตัวเธอที่ไม่เหมือนใคร
“พูดถึงดาว นิคุยอะไรกับดาวตกคะ” ธีร์ฉวยโอกาสถามถึงเรื่องในคืนนั้น
“ความลับค่ะ” นิดาเขินจัด หน้าของเธอแดงก่ำ
“พี่จะมีโอกาสได้รู้ไหม” ยิ่งเป็นความลับ เขายิ่งอยากค้นหา
เธอมองตาเขาแล้วยิ้ม แล้วหลบความเขินอายด้วยการก้มหน้าก้มตาเล่นกับลูกไก่ต่อโดยไม่พูดกับเขาอีก
ธีร์ยิ้ม วันนี้เขาทำเธอเขินไปหลายทีแล้ว เขายกมือยีหัวเธออย่างเอ็นดู
“ดึกแล้ว พาลูกเข้านอนเถอะ เราจะได้ไปเล่นพ่อแม่กัน”
*********
หนึ่งสัปดาห์แล้วที่ภัทรเอาแต่ดื่ม ข้างกายเขาตอนนี้มีเพียงแจง ส่วนนิคและพีทหายเงียบไปตั้งแต่กลับมาจากรีสอร์ตนิรชา ทั้งสองให้เหตุผลว่าไม่อาจรับได้กับการกระทำของเพื่อนทั้งสาม กับภัทร แม้ไม่ใช่คนวางแผน แต่ก็เป็นตัวต้นเรื่อง ไม่ซื่อสัตย์กับความรัก พวกเขาทั้งสองคนเสเพล รักสนุกก็จริง แต่ไม่คิดที่จะคบซ้อน ส่วนน้ำและแจงเจ้าของแผนการนั้น ก็จิตใจอำมหิตเห็นแก่ตัวเกินไปที่เหยียบย่ำความรู้สึกของผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่แสนดีคนหนึ่งได้
น้ำ หลังจากสารภาพผิดให้ภัทรฟัง เธอก็หนีหายไปด้วยความละอายใจ
ทุกคนเจ็บปวด
และตอนนี้คนที่กำลังถูกความทรยศลงโทษอย่างสาหัสก็คือภัทร เขาไม่สามารถตัดใจจากนิดาได้ กลับมาถึงกรุงเทพฯ เขาเพียรติดต่อเธอทุกช่องทาง แต่เธอก็บล็อกเขาทั้งหมด เขาจึงส่งดอกไม้ช่อหนึ่งไปขอโทษและยืนยันในคำรัก ตอนนี้เธอกำลังโกรธมาก เขาเชื่อว่าเวลาจะทำให้เธอดีขึ้น แล้วเขาจะขอโอกาสเธอใหม่อีกครั้ง เขาจะไม่ยอมแพ้ เขาจะไม่ยอมเสียเธอไป
อีกคนที่เจ็บปวดไม่แพ้กันคือแจง ภัทรไม่กล่าวโทษเธอเลยสักนิด เพราะคนที่ผิดคือเขาเอง
ความหลงรูปและลำพองในเสน่ห์ของตัวเอง บวกกับไม่เคยผิดหวังเวลาต้องการขึ้นเตียงกับผู้หญิงคนไหน ทำให้เขาคิดว่าอย่างไรนิดาก็ไม่ไปไหน และการที่เธอปฏิเสธผู้ชายทุกคนที่เข้ามาสานสัมพันธ์ยิ่งทำให้ภัทรคิดว่าเธอรักเขา แม้จะไม่ยอมเอ่ยออกมา
ภัทรย้ายมาจากโรงเรียนอื่นตอนม.4 เขาเห็นนักเรียนหญิงรุ่นน้องคนหนึ่งสวยจับใจ เธอดูโดดเด่นออกมาจากคนอื่นไม่ว่าจะเดินไปที่ไหน คำว่าชอบอาจจะน้อยเกินไป เขาคลั่งใคล้เธอ เก็บทุกรายละเอียดของเธอไปฝัน เขาเพียรเดินผ่านห้องเรียนของเธอ เธอชอบนั่งหลังห้อง เธอเคยเหลือบมาสบตากับเขา และมองผ่านไปเหมือนเขาเป็นอากาศธาตุ ไม่ต่างจากนักเรียนชายคนอื่นๆ ที่มาจีบเธอ