“จี” เขาเอ่ยเสียงเบา แต่มันเป็นเสียงที่ดังลั่นในหัวใจเธอ เธอเดินฝ่าน้ำทะเลที่สูงท่วมเข่าขึ้นมายังผืนทราย โดยมีเขาเดินกอดเอวมาข้างๆ พลางคุยโทรศัพท์
“หืม อือ จ้ะ ได้สิ ไม่ต้องเป็นห่วงนะ” สมาธิของธีร์ถูกแบ่งไปที่โทรศัพท์ เมื่อขึ้นมาถึงผืนทรายนิดาก็เบี่ยงตัวออกจากเขา แล้ววิ่งหนีออกไป
“นิ นิ นิ เดี๋ยวสิ” ธีร์ทั้งตะโกนทั้งวิ่ง และช่วงขาที่ยาวกว่าก็พาให้เขาวิ่งมาถึงตัวเธอ เขาจับเธอไว้ นิดาพยายามสะบัดออก และเสียหลักหน้าคะมำลงกับพื้น
“เป็นอะไรหรือเปล่า” ธีร์รีบนั่งลงเหนี่ยวเอวเธอจะช่วยพยุงนิดาขึ้นมา
“ฮึก” นิดาสะอื้น เจ็บแขนเจ็บคางที่ฟาดลงไปบนผืนทราย แต่ก่อนที่เขาจะจับตัวเธอขึ้นมา มือเรียวเล็กก็ขยุ้มทรายแล้วหันมาปาใส่หน้าเขา
“โอ๊ย” ธีร์ร้องเมื่อทรายละเอียดเข้าหน้าเข้าตา
.........................................
นิดาใช้กุญแจที่เอามาจากเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์รีบไขเข้าห้อง
“นิ” ธีร์จับลูกบ
