เสน่หาใต้แสงดาว

นิรู้ไหม ร่างกายนิพร้อมแล้ว

ตลอดทางนิดาสังเกตได้ว่าใบหน้าของภัทรดูตึงเครียด ไม่พูดไม่จา หญิงสาวทนความอึดอัดไม่ได้จึงเอ่ยถามเมื่อรถมาจอดหน้าคอนโดฯ

“พี่ภัทรเป็นอะไรคะ”

“เปล่า”

“แต่นิว่าพี่ภัทรดูแปลกๆ เงียบมาตลอดทาง นิไม่เคยเห็นพี่เป็นแบบนี้เลย”

“พี่ปวดหัว ขอโทษทีนะ” ภัทรอยากจะบอกเธอไปเหลือเกินว่าเขาหงุดหงิดกับภาพที่เห็นในวันนี้มาก แต่ก็พยายามสงบจิตสงบใจ คิดว่าเวลาจะทำให้เขาใจเย็นลงไปเอง

“กินยาหรือยังคะ”

“พี่กินมาแล้ว” เขาปดเพื่อไม่ให้หญิงสาวเป็นห่วงและเอื้อมมือไปจับคางเธอแล้วเขย่าเบาๆ “พี่อยากนอนพักมากกว่า”

“พี่ภัทรรีบกลับไปพักผ่อนเถอะค่ะ ขับรถกลับดีๆ นะคะ” นิดาบอกแล้วหันไปจะเปิดประตูรถ

“นิ” ภัทรคว้าต้นแขนของหญิงสาวไว้ “พี่ปวดกระบอกตาด้วย คงขับรถกลับตอนนี้ไม่ไหวแน่ จะเป็นไรไหมถ้าพี่จะขอนอนที่นี่สักงีบ ค่อยยังชั่วแล้วพี่ก็กลับ” เขาเอ่ยถาม การแสดงออกทางสีหน้าทำให้นิดาสงสารเขาจับใจ เธอไว้ใจภัทรมาก ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาไม่เคยทำอะไรเกินเลยนอกจากการจูบหน้าผาก โอบบ่า กอดเอวตามประสาคนเป็นแฟนกัน และตอนนี้เขาก็กำลังป่วย หากเธอปฏิเสธก็ดูจะแล้งน้ำใจเกินไป

“ได้สิคะ”

ภัทรยิ้มด้วยความซาบซึ้งใจ ก่อนจะพารถเข้าจอดในช่องจอดรถ แล้วพากันขึ้นลิฟต์ไปยังห้องชั้นบนสุด

ความอลังการและครบครันของเพนต์เฮาส์บนคอนโดฯ ที่นิดาเป็นเจ้าของทำให้ภัทรถึงกับตะลึงลาน เขารู้ดีว่าครอบครัวของนิดาเป็นเจ้าของคอนโดฯ แห่งนี้ แต่ภาพที่เห็นต่างไปจากภาพในจินตนาการของเขามาก นอกจากมันจะกินพื้นที่ทั้งชั้นแล้ว ยังเล่นระดับ แบ่งโซน ทุกอย่างดูทันสมัยไปหมด

“ว้าว ไม่คิดว่าจะสวยขนาดนี้ และกว้างมากๆ”

“ความจริงนิก็ไม่ได้อยู่คนเดียวนะคะ”

คำพูดของเธอกระตุกหัวใจคนฟังในฉับพลัน ภัทรดึงแขนนิดาให้หันมาหา “อยู่กับใคร” เสียงเขาเริ่มแข็ง

นิดามองตาเขา ทิ้งระยะชั่วครู่ จงใจแกล้งแฟนหนุ่มอย่างนึกสนุก “พี่คชาค่ะ แต่พี่คชาไม่ค่อยมา ตั้งแต่ป๊ายกคอนโดฯ ให้ พี่คชาเพิ่งมาวันเดียวเอง” เธอไขข้อข้องใจ ไม่อยากแกล้งคนป่วยไปมากกว่านี้ ทำให้ภัทรถอนหายใจด้วยความโล่งอก “โน่นค่ะ เปิดประตูไปจะเป็นห้องนอนพี่คชา” นิดาพยักพเยิดไปอีกด้านหนึ่ง

“เฮ้อ แล้วไป นึกว่าซุกหนุ่ม พี่ไม่ยอมนะ” เขาคาดโทษพร้อมกับเขย่าแขนเรียวเบาๆ

“ไม่มีหรอกค่ะ มา พี่ภัทรมานอนตรงโซฟานะคะ เดี๋ยวนิมา” นิดาพาเขามายังโซฟาตัวใหญ่ แต่เธอยังไม่ทันได้เดินจากไปเขาก็คว้าแขนไว้แล้วดึงเธอลงมานั่งด้วยกัน

“มีอะไรคะพี่ภัทร” หญิงสาวเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“นิ พี่รักนินะ” เขาไม่พิรี้พิไร ประคองใบหน้าเธอไว้ แล้วยื่นหน้าตนเองเข้าไปใกล้ใบหน้าของเธอ

“เอ่อ พี่ภัทรนอนพักนะคะ” นิดาตกใจกับสัมผัสจู่โจมของเขา เธอพยายามขืนตัวออกแต่ก็เป็นไปได้ยาก

ภัทรไล้ท้องนิ้วโป้งขึ้นลงบนใบหน้าของเธอ “นิรักพี่ไหม”

“...”

“ทำไมไม่ตอบล่ะ”

“นิว่ามันยังไม่ถึงเวลา”

“แค่จะตอบว่ารักหรือไม่รักก็ไม่ได้เลยเหรอ บอกให้พี่ชื่นใจหน่อยได้ไหม” ภัทรคร่ำครวญอยู่ตรงริมฝีปากเธอ

“เอ่อ นิ...”

“ว่าไง”

“ทุกวันนี้นิก็ชัดเจนนะคะว่ามีพี่ภัทรคนเดียว”

“พี่อยากมั่นใจ อยากพัฒนาเรื่องระหว่างเรา” ภัทรกระซิบชิดริมฝีปากอิ่มมากขึ้น เขาพยายามเกินเลยกว่านี้แต่หญิงสาวบ่ายเบี่ยงมาโดยตลอด

“นิว่ามันยังไม่ถึงเวลาค่ะ นิคิดว่าความรักมันต้องใช้เวลามากกว่านี้ในการพิสูจน์ นิพอใจที่มันเป็นแบบนี้ และนิก็ไม่ได้มีใครนะคะนอกจากพี่”

“มันจะไม่ถึงเวลาอะไรล่ะ พี่ตามจีบนิมาตั้งหลายปี มันยังพิสูจน์ไม่ได้อีกหรือว่าพี่รักนิ”

กับผู้หญิงคนอื่นๆ ไม่ทันข้ามวันเขาก็พาขึ้นสวรรค์แล้ว แต่กับนิดา เขาตามจีบเธอมาตั้งนาน กว่าเธอจะยอมใจอ่อนรับเขาเป็นแฟน และแต่ละครั้งกว่าจะได้เจอกันก็แสนยาก

แต่ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยก็เป็นอะไรที่ภัทรชอบ เรี่ยวแรงของเขาถูกใช้อย่างสิ้นเปลืองบนเตียงกับสาวๆ จนเขาลำพองว่าตัวเองต้องเป็นที่หมายปองของผู้หญิงทุกคน และนิดาจะต้องยอมเป็นของเขาเมื่อก้าวสู่รั้วมหาวิทยาลัย

และด้วยความที่เธอมาเรียนที่เดียวกับเขา ภัทรจึงเข้าข้างตัวเองไปกันใหญ่ว่าเธอตามเขามา

“พี่รอนิมานานมาก และมันก็ถึงเวลาของเราแล้วนะ” เขาพูดพร้อมกับไล้มือลงมาตามกรอบหน้า ลำคอ และลาดไหล่บาง

“ไม่ค่ะ พี่ภัทรปวดหัวปวดตาก็...”

เธอพูดยังไม่ทันจบเขาก็ประกบริมฝีปากลงมาบนปากอิ่ม แทรกซอนลิ้นไปตามกลีบปาก และเมื่อหญิงสาวเผลอเผยอริมฝีปากจะร้อง เขาก็สอดลิ้นเข้าไปทันที

นิดาพยายามผลักเขาออก แต่มันกลับยิ่งผลักดันให้ภัทรกอดรัดเธอแน่นขึ้น ลิ้นหนาตวัดไล้หาลิ้นเล็ก ซอกซอนไปตามโพรงปาก เมื่อเธอต่อต้านด้วยการดุนลิ้นเขากลับมาเขาก็รีบฉวยโอกาสดูดลิ้นของเธอ ตวัดรัดพันนัวเนีย กระแสบางอย่างวิ่งไปทั่วร่างหนุ่มสาว อารมณ์นิดาตื่นเตลิด หลงไปกับสัมผัสที่ครั้งหนึ่งเคยเกิดขึ้น

ภาพครั้งเก่าก่อนผุดขึ้นมาในหัว บุคคลต้องห้ามทับซ้อนผู้ชายตรงหน้า นิดาเผลอตอบรับการปรนเปรอจากเขา ลิ้นเล็กเริ่มดันสู้ ตวัดหยอกเย้า และดูดดึงลิ้นเขาเอาคืน มือเล็กที่ก่อนหน้านี้เอาแต่ผลักไส ขยับมาจับบ่าแกร่ง แล้วเลื่อนขึ้นมาแทรกปลายนิ้วเข้าไปในเส้นผมที่ตัดทรงมาอย่างดี

“อืม อา”

ภัทรได้ยินเสียงครางเบาๆ ของนิดาก็กระหยิ่มยิ้ม

เมื่อเห็นว่าแฟนคล้อยตาม ภัทรก็ดันกายสาวลงนอนบนโซฟา ริมฝีปากบดเคล้าราวคนตายอดตายอยากกันทั้งสองฝ่าย ส่วนมือเริ่มแกะกระดุมเสื้อนักศึกษาออกทีละเม็ดๆ กระทั่งเนื้อสาวมีเพียงบราเซียร์ปกป้อง หากมันยังไม่เพียงพอสำหรับชายหนุ่มที่กำลังคลั่งรักและรอมานาน เขาสอดมือไปด้านหลังแล้วจัดการปลดตะขอบราอย่างชำนิชำนาญ

ทรวงอกอวบใหญ่ขาวผ่องตัดด้วยยอดอกชูชันสีชมพูระเรื่อขโมยลมหายใจของภัทรชั่วครู่

“สวยเหลือเกิน นิ สวยมาก” มีผู้หญิงผ่านมือมามากมาย แต่นิดาเป็นคนแรกที่กระตุ้นไฟพิศวาสในกายภัทรได้ถึงเพียงนี้

นิดารู้สึกถึงความวูบวาบ เธอรีบดิ้นหนีเมื่อสติกลับมาอีกครั้ง

แต่ภัทรไม่ยอมถอยหลังกลับ ร่างกายเขายังคงกักขังเธอไว้ข้างใต้ มือข้างหนึ่งเริ่มบีบขยำทรวงอกอวบ ปากที่สร้างความเคลิ้มฝันให้เธอเมื่อครู่ค่อยๆ ครอบลงบนยอดปทุมถัน แลบลิ้นปาดป่าย ความซ่านเสียวพุ่งไปตามร่างสาวอีกครั้งจนเธอต้องแหงนหน้าร้องคราง ยกมือกดศีรษะเขาเหมือนคนหมดหนทาง

นิดาอยากดันแฟนหนุ่มออกไปให้พ้น แต่สัญชาตญาณหญิงที่ถูกปลุกโดยเพศตรงข้ามที่แสดงออกถึงความต้องการในตัวเธอ ทำให้เธอถูกผลักเข้าไปในวังวนกามาที่มีทั้งความหื่นและกระหายที่ต้องการให้เธอรองรับ ภัทรผละมือข้างหนึ่งลงไปตามสีข้าง โลมลูบขึ้นลง และสอดเข้าไปในกระโปรงตัวสั้น ลูบไล้ปลุกเร้าบนร่างสาวผ่านซับในตัวจิ๋ว ความแฉะชื้นลื่นมือจุดรอยยิ้มขึ้นบนมุมปากเขา

“นิดารู้ไหม ร่างกายนิดาพร้อมแล้ว”