ตอนที่ 7 ความริษยาของสตรีคือยาพิษ 2
“ปล่อยมือข้าก่อน” ฝูซินนิ่วหน้าเพราะรู้สึกเจ็บจากแรงบีบของเขา
จื่อเว่ยปลดผ้าคลุมออกจากกาย โยนมันลงบนตั่งยาว จากนั้นจึงลากนางแล้วบังคับให้นอนบนตั่ง
“ข้ายังนอนไม่เต็มอิ่ม ไหนๆ ก็เป็นสหายกันแล้ว เช่นนั้นข้าก็ทำแบบที่ทำกับฝูเจี้ยนได้อย่างไม่ต้องกังวลน่ะสิ”
ฝูซินสะดุ้งน้อยๆ “ทำอะไร”
จื่อเว่ยผลักนางให้นอนลงก่อนจะโถมกายทาบทับแล้วพลิกกายไปนอนด้านข้าง หยิบผ้าห่มที่กองบนพื้นมาคลุมร่างของทั้งคู่ นอกจากมือที่โอบเอวของนางแน่น ใบหน้าแนบชิดกับศีรษะนาง ขาของเขายังกดทับขานางราวกับกอดหมอนข้าง
ฝูซินตัวแข็งทื่อ รู้สึกราวกับว่ากำลังจะเป็นไข้
“มีครั้งหนึ่งที่ข้ากับฝูเจี้ยนตกหน้าผา แต่โชคดีที่ร่างไปแขวนติดอยู่บนเถาวัลย์ เราสองคนห้อยโหนอยู่บนนั้นจนหมดแรง สุดท้ายก็ต้องนอนกอดกันแบบนี้เพื่อเพิ่มความอบอุ่นในร่างกายให้กัน”
“แต่ที่นี่มีผ้าห่มตั้งมากมาย ท่านสามารถ”
เข
