ตอนที่ 7. คำสั่งจอมมาร/3
1558 คำ
จอร์จรีบเอ่ยขอโทษแทนอแมนด้า พร้อมกับตำหนิเจ้าสาวของเขา ทำเอาอแมนด้าค้อนขวับ หากไม่เพราะได้รับส่วนลดค่าแหวนจากร้านจิวเวลรี่ที่โรสิตาดูแลอยู่ เธอกับจอร์จคงไม่นัดโรสิตามากินข้าวให้เสียเวลา ไม่นึกว่าไอรีนจะตามมาด้วย จากที่คิดจะชวนแค่โรสิตามาร่วมงาน จำต้องชวนไอรีนอย่างเสียไม่ได้ อแมนด้ายังฝังใจเจ็บแค้นไอรีนไม่หาย เธอยังอาลัยอาวรณ์รักแรกอย่างโรสิตาไม่เสื่อมคลาย แม้จะมีจอร์จเป็นคนรักแต่โรสิตาคือคนที่เธอตกหลุมรัก จะให้ลืมไปเลยเป็นไปไม่ได้
“ไม่เป็นไรหรอกจอร์จ”
โรสิตายิ้มให้จอร์จ เธอส่งสายตาตำหนิไปยังไอรีน เมื่อเพื่อนสาวทำท่าจะแว๊ดเข้าใส อดีตคู่กัดอย่างอแมนด้าอีก
“ฉันกับจอร์จต้องไปแจกการ์ดต่อ ขอบใจมากนะโรสที่ยอมมาพบเพื่อนเก่าอย่างเราสองคน” อแมนด้าเอ่ยขอบคุณโรสิตา ก่อนจะขอตัวกลับ แต่ไม่วายวางระเบิดเวลาทิ้งไว้ “ขอให้เธอสองคนรักกันตลอดไปนะโรสไอรีน ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้ค่ะคุณเอริก”
“ยายอแมนด้าปากเสียไม่เลิกรา เธอยอมให้ยายนั่นนัดพบได้ยังไง” คล้อยหลังเพื่อนเก่า ไอรีนก็หันมานินทาคนที่เพิ่งไป
“เขานัดทานข้าวเพื่อขอบคุณเรื่องส่วนลดค่าแหวนน่ะ อแทมนด้าเขาไม่ได้ร้ายกาจอะไรหรอกแค่ปากไวไปหน่อย”
โรสิตามองตาเพื่อนที่เดินพ้นประตูร้านอาหารไป ด้วยแววตาอ่อนโยน ไม่ได้นึกโมโหหรือเคืองกับคำพูดของ อแมนด้าสักนิด ทว่ารอยยิ้มต้องจืดจางลงทันทีเมื่อหันกลับมาสบตาคมดุของเอริกเข้า พี่ชายของไอรีนจ้องหน้าเธอเขม็งด้วยแววตาที่ทำเอาหัวใจเต้นรัว คนอะไรตาดุยิ่งกว่าเสือ... โรสิตาทำได้แค่หลบสายตาเขาไปมองเพื่อนสาวแทน
“พี่ว่าเรากลับกันเถอะ พี่มีนัดกับลูกค้า”
เอริกเอ่ยขึ้น เขาขยับลุกขึ้นจากเก้าอี้ แตะไหล่น้องสาวให้ลุกตาม โดยจัดการเคลียร์บิลค่าอาหารไว้เรียบร้อยแล้ว ในระหว่างที่สาวๆ คุยกับเพื่อน จึงไม่ต้องเสียเวลารอ ไอรีนเดินมาคล้องแขนเพื่อนสาวพาเดินตามหลังพี่ชาย
“ฉันละเกลียดยายอแมนด้าที่สุด ต่อให้ผ่านมากี่ปี ฉันก็รู้สึกเกลียดขี้หน้ายายนี่ไม่หาย กรรมของตาจอร์จได้เมียปากเสีย” ไอรีนเหน็บแนมว่าที่เจ้าสาวคนใหม่ ด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
โรสิตาส่ายหน้า “ไม่เอาน่า ปล่อยเขาไปเถอะ คงไม่ได้พบกันอีกหรอก ต่างคนต่างมีชีวิตของตัวเองไปแล้ว” เธอไม่คิดว่าจะนัดเจอกับอแมนด้าและจอร์จอีก
ใบหน้าของนางฟ้าคนงามบูดบึ้ง เมื่อเห็นอาการไม่ทุกข์ร้อนเพื่อนรัก “ใจดีแบบนี้ ยายอแมนด้าถึงได้ใจ ถ้าฉันไม่ช่วยจัดการให้ คงตามเธอติดหนึบยังกับปลิงแน่ ดูสิขนาดนายจอร์จหน้าจิ้งเหลนยังหนีไม่รอดเลย”
“จัดการ... เธอจัดการอะไร” โรสิตาไม่เคยรู้เรื่อง ที่ไอรีนช่วยจัดการอแมนด้ามาก่อน
ตอนนั้นเธอคิดว่าอแมนด้าคงเห็นเธอกับไอรีนสนิทสนมกัน เลยเลิกตามตื้อขอเป็นแฟนเธออีก ไม่คิดว่าจะมีเบื้องหลังอะไรซ่อนอยู่
“บอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะไอรีน” โรสิตาหยุดเดิน พร้อมกับจับไหล่เพื่อนให้หันมามองหน้าเธอ “ไปทำอะไรอแมนด้าไว้ เขาถึงได้ทำท่าเหมือนไม่ชอบหน้าเธอนัก”
ไอรีนยิ้มแหยๆ “ก็แค่บอกว่าฉันกับเธอกำลังคบกันอยู่ แค่นั้นเอง... แค่นั้นจริงๆ” แค่นั้นของไอรีนทำเอาคนฟัง หน้าเครียด
“ฉันไม่ชอบที่เธอทำแบบนั้นนะไอรีน” น้ำเสียงของโรสิตาเข้มจัด ดวงตาวาววับด้วยความรู้สึกไม่พอใจ “อย่าทำให้คนอื่นเข้าใจฉันกับเธอผิดๆ อีก”
“ฉันขอโทษนะ แต่ถ้าไม่บอกยายอแมนไปแบบนั้น ยายนั่นไม่มีทางเลิกตอแยเธอหรอก เค้าทำเพราะหวังดีอย่าโกรธเค้าเลยนะ” ไอรีนเอ่ยขอโทษ ด้วยน้ำเสียงสำนึกผิดเต็มที่พร้อมหยอดลูกอ้อนให้เพื่อนใจอ่อน
“ช่างเถอะ มันผ่านไปแล้ว” โรสิตาถอนหายใจแรงๆ ปล่อยมือจากไหล่เพื่อน แล้วแตะศอกให้เดินต่อ
ดวงตากลมโตปัดผ่านใบหน้าของเพื่อนรัก ไปยังแผ่นหลังกว้างของคนที่เดินนำ คำพูดของอแมนด้าเมื่อครู่ ทำให้คนฟังอาจเข้าใจผิดไปไกล โอลิเวอร์เคยบอกว่าเอริกเกลียดพวกวิปริตผิดเพศเข้าไส้ แววตาของเขาที่จ้องหน้าเธอก่อนหน้านั้น มันบ่งบอกว่าเขาไม่พอใจที่ได้รู้เรื่องราวเหล่านั้น แม้มันจะไม่ใช่เรื่องจริง แต่เขาจะเชื่อคำอธิบายของเธอหรือเปล่า โรสิตาเริ่มมองเห็นเค้าลางของความยุ่งยากรออยู่ หากเธอต้องทำงานในบริษัทของเพื่อนต่อไป ก็คงเลี่ยงไม่พ้นอยู่ดี
ในช่วงเย็นของอีกวัน ขณะที่โรสิตากำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่เพียงลำพังในสวนหลังบ้าน เอริกก็เดินเข้ามาหา เขากระแอมเสียงดัง เพื่อให้คนที่นั่งอยู่รู้ตัว
“คุณเอริก เพิ่งกลับมาจากทำงานเหรอคะ” หญิงสาวทักทายตามมารยาท
“ทำไมมานั่งคนเดียว ยายไอรีนอยู่ที่ไหน”
เขาย้อนถาม สายตายังจับจ้องคนตรงหน้าไม่วางตา จนอีกฝ่ายรู้สึกอึดอัดกับสายตาเข้มดุที่ทอดมา
“ไอรีนไปทำธุระกับคุณป้าค่ะ”
“เหรอ... เธอก็เลยมานั่งหง่าวอยู่ตรงนี้สินะ เหงาไหมล่ะ”
ร่างสูงใหญ่ขยับเข้ามานั่งข้างๆ พร้อมกับพาดแขนตรงพนักพิงด้านหลัง อย่างไม่เกรงใจคนที่นั่งอยู่ก่อน โรสิตาขยับตัวถอยห่าง ตกใจกับท่าทางแปลกๆ ของพี่ชายไอรีน ร่างหนาขยับเข้ามาเบียดร่างบางราวกับจงใจ
“โรส เอ่อ... ฉันไม่เหงาหรอกค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ”
โรสิตารีบลุกขึ้นเมื่อรับรู้ถึงการคุกคามของอีกฝ่าย ขืนนั่งอยู่ต่อไป ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นทางที่ดีคือต้องหาทางเลี่ยงให้ไกล แต่ไม่ทันจะลุกไปไหนพ้นมือหนาก็ดึงแขนหญิงสาวไว้ก่อน
“ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย นั่งลงก่อน” เอริกรั้งแขนให้อีกฝ่ายนั่งลงอย่างบังคับมากกว่าจะเชื้อเชิญ“ฉันอยากรู้ว่า ความสัมพันธ์ของเธอกับยายไอรีน เป็นแบบไหนกัน”
พี่ชายใหญ่แห่งตระกูลเมดิสัน ไม่คิดจะอ้อมโลกออมคำให้เสียเวลา เขาใช้เวลาทบทวนวิเคราะห์พฤติกรรมของน้องสาวกับโรสิตามาหนึ่งวันเต็ม ตั้งแต่เมื่อวันก่อนที่ได้ยินบทสนทนาเรื่องราวของไอรีนกับโรสิตาสมัยเรียนมหาวิทยาลัย จากปากเพื่อนอย่างอแมนด้า เอริกจับตามองพฤติกรรมของไอรีนกับโรสิตาอย่างเข้มงวด เขารู้สึกไม่พอใจเมื่อน้องสาวชอบนัวเนียกับสาวผมสั้น ราวกับคู่รักกัน ทั้งโอบกอด ทั้งหอมทั้งหัวร่อต่อกระซิกกันในห้องนอน ซึ่งเขาได้แอบติดตั้งกล้องไว้ห้องน้องสาวเพื่อสอดส่องดูพฤติกรรมยามลับสายตาในที่รโหฐานของทั้งสอง แม้จะไม่พบภาพน่าเกลียดอย่างการร่วมรักกัน แต่ยามอยู่สองต่อสอง ไอรีนมักออดอ้อนโรสิตาจนเกินงาม ในฐานะพี่ชายเขาต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลม ก่อนที่น้องสาวจะเสียคนไปมากกว่านี้
“คุณหมายความว่ายังไง ฉันไม่เข้าใจ” คำถามนั้นทำให้คนได้ยินตกใจ ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้น ขณะมองหน้าคนถาม
เอริกหน้าเครียดขึ้นมาทันที เขาจ้องหน้าหญิงสาวด้วยแววตาดุดัน มือที่กุมแขนบีบแน่นขึ้น จนอีกฝ่ายนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ
“อย่าทำเป็นไม่เข้าใจเลยโรสิตา ฉันรู้ว่าเธอกำลังทำให้น้องสาวฉันหลงผิด ความรักแบบผิดธรรมชาติแบบนี้ มันไม่มีอะไรน่าชื่นชมสักนิด” เขาแค่นเสียงพูดด้วยน้ำเสียงแสดงความรังเกียจอย่างเห็นได้ชัด
“คุณพูดบ้าๆ อะไร ฉันกับยายไอรีน เป็นเพื่อนกัน”
โรสิตาชักแขนหนี พร้อมกับถอยห่างร่างสูงนั้น เอริกลุกขึ้นยืนประจันหน้า ร่างสูงใหญ่ข่มร่างเล็กบางนั้น เหมือนยักษ์กับคนแคระ เขาชะโงกหน้าเข้าไปหาคนตัวเล็กกว่า ตาต่อตาสบกันไม่มีใครหลบตาใคร
“นึกเหรอ ว่าฉันจะเชื่อ” เขาเบะปาก มองหญิงสาวด้วยแววตาเหยียดหยาม
“คุณมันบ้า คิดเองเออเอง เหมาว่าคนอื่นเขาเป็นอย่างที่ตัวเองคิด!”
โรสิตาเผลอตะคอกใส่หน้าเขาอย่างเหลืออด คนที่ถูกตะคอกอารมณ์พุ่งปรี๊ด ดวงตาวาวโรจน์ราวกับมีกองเพลิงอยู่ในนั้นสักร้อยพันกอง เกิดมาไม่เคยมู้หญิงคนไหนกล้าขึ้นเสียงกับเขามาก่อน ยายทอมนี่บังอาจมาก...
- ผู้เขียน
