กึ่ก!
ยามมื้ออาหารเย็นจบลง สองเท้าเล็กรีบเดินก้าวขึ้นบันได พร้อมกับถือถาดข้าวต้มร้อนๆ เพราะความเป็นห่วงที่ช่วงค่ำคนเป็นพี่ชายไม่ยอมทานอะไรเลย
"ขอปลาวาฬเข้าไปนะคะ" หลังเคาะส่งสัญญาณบอกคนในห้อง เธอเลยถือวิสาสะจับลูกปิดหมุนเปิดประตู เพราะความร้อนในมืออาจจะถือได้ไม่นาน
"ทำเพื่ออะไร" เป็นคำถามแรกของฟอเรสต์ ยังนั่งบนโซฟาท้ายเตียง ถือขวดเหล้ากระดกส่งกลิ่นเหม็นโชย
"ปลาวาฬเห็นพี่ฟอเรสต์ยังไม่ได้กินอะไรเลย ทานรองท้องสักหน่อยนะคะ"
"ฉันไม่ได้อยากมีน้องสาว แล้วไม่จำเป็นต้องมาทำดีเพราะอยากให้ฉันเป็นพี่ชายหรอกนะ" โครงหน้าคมเอียงไปทางอื่น รับรู้ถึงแรงยุบข้างกายมันเป็นจุดเดิมที่ครั้งก่อนเธอนอนตรงนี้
"เราเปลี่ยนมันไม่ได้แล้วนะคะ สู้เราไม่ทะเลาะกันดีกว่าไหม" เธอจับช้อนตักข้าวต้มจ่อใส่ปากหยัก หลังเป่าไล่ไอร้อนพอจางๆ
"..ออกไป" เป็นเสียงเข้มเอ่ยหนักแน่น
"ไม่ออกค่ะ ถ้าอยากตีน้องตัวเองก็แล้วแต่เลย"
