แต่พอจะหลับก็ต้องตื่นมาเมื่อมีสายเรียกเข้า ด้วยกลัวว่าคนที่หลับสนิทด้วยความอ่อนเพลียจะตื่น เขาจึงรีบลุกขึ้นล้วงเอาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงออกมากดรับสาย
“สวัสดีครับ”
“อาจารย์หมอคะ มีเคสด่วนค่ะ...” ปลายสายรีบเอ่ยทันที
“ครับ หมอจะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละครับ”
เมื่อได้ฟังปลายสายแบบละเอียดแล้วเขาก็ตัดสาย มองคนนอนหลับบนเตียงในความมืดแล้วรีบแต่งตัวให้เรียบร้อย แม้จะเหนื่อย แต่ชีวิตคนสำคัญ เขาเป็นหมอ มันเป็นอาชีพและเขาก็รักในงานของเขา
เมื่อแต่งตัวเรียบร้อยเสร็จก็ไม่ลืมหยิบกุญแจห้องสำรองของต้องตาไปด้วย ผ่าตัดเสร็จถ้าไหว เขาจะกลับมานอนกอดหญิงสาว
“พี่ไปก่อนนะตาจ๋า...พี่มีผ่าตัดด่วน เดี๋ยวกลับมานะครับ” พลางก้มลงหอมหน้าผากมน แล้วเดินออกจากห้องนอนของคนตัวเล็กไป
เช้าสายของอีกวัน
กว่าต้องตาจะพยุงร่างบอบช้ำของตัวเองลุกขึ้นจากเตียงได้ก็ปาไปเกือบเที่ยง หล่อนเจ็บแสบกลางร่างเหลือเกิน พอตื่นมาเห็นยาและแก้วน้ำว
