แม้จะถูกห้ามปราบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่อิงฟ้าก็หน้าชาไม่ต่างจากถูกตบหน้าด้วยฝ่ามือใหญ่ เธอร่านสวาท ต้องการรสรักจากรามิน กระทั่งลืมไปว่าตอนนี้เธอกำลังยืนอยู่หน้าบ้านของตัวเอง
“ค่ะพี่รามิน น้องอิงจะเข้าบ้าน พี่รามินขับรถกลับดีๆ นะคะ”
หญิงสาวพยายามปรับน้ำเสียงให้เป็นปกติ ไม่เผยอาการให้รามินรู้ว่าเธอกำลังเสียใจกับการถูกตำหนิจากเขา
“อีกสองวันเจอกันนะครับ”
“ค่ะ พี่รามิน”
“อย่าลืมนะครับ ถ้าน้องอิงอยากนอนพักผ่อนในคอนโดของพี่ น้องอิงไปได้ทุกเวลาเลยนะครับ”
“ค่ะ น้องอิงจะไปทำความสะอาดห้องให้พี่รามินด้วยนะคะ”
“ครับ...ฝันดีนะครับ คนดีของพี่รามิน”
รามินดึงร่างบางระหงมากดจุมพิตตรงหน้าผากมน แล้วรีบถอยออกห่าง เมื่อรู้ว่าอิงฟ้ากำลังจะกดเรียวปากอิ่มลงมาบนริมฝีปากของเขา
ไม่เพียงแค่ถอยออกห่างจากร่างบางเท่านั้น รามินก้าวเท้ายาวๆ ตรงไปเปิดประตูรถยนต์ ก่อนเข้าสตาร์ทรถ และขับออกไปก่อนอิงฟ้าจะทัน
