เวลา 21.45 น. ในห้องนั่งเล่นของคอนโดหรู ไข่เจียวนั่งอยู่คนเดียว ไฟในห้องมีเพียงแสงจากโคมไฟรูปดาวเล็ก ๆ ไข่เจียวใส่เฮดโฟนแล้วเปิดเพลงให้ดัง เพลงเศร้าเหรอ เปล่าจ้า เพลงแร็พฝรั่งงี้ คนไทยงี้ ให้คร่ำครวญจะเป็นจะตายนาน ๆ ไม่เอาหรอก มันไม่ใช่อีไข่ผู้มีพ่อเคลิ้มเป็นไอดอล ระหว่างฟังเพลงเธอครุ่นคิดหาวิธีควรทำอย่างไรดี ทำแบบไหนคุณอาถึงจะหยุดจะพอ หรือว่าคนที่พอควรเป็นเธอ
พอแล้วกับเซ็กซ์ที่ไม่รู้จักพอของคุณอา
“หึ พอเหรอ พอก็พอเหนื่อยแล้วเหมือนกัน” ไข่เจียวบิดยิ้มที่มุมปาก มือของเธอข้างที่ถือพอตบุหรี่ไฟฟ้าอยู่ยกมาจ่อที่ปากแล้วสูบเข้าแรง เร็ว หลับตาพริ้มให้กับความรู้สึกโล่งวูบหนึ่ง แล้วปล่อยควันพวยพุ่งขาวโพนออกมาทางจมูกยกมือขึ้นมาทำรูปต่าง ๆ ตามที่เคยเล่นกับเพื่อนบ่อยครั้ง ดมกลิ่นที่คลุ้งไปทั่วห้องนอน โยกตัวบนเก้าอี้บุนวมเบา ๆ ต่างจากเพลงที่กำลังดังลั่นเฮดโฟน
เธอกำลังจะยกบุหรี่ไฟฟ้าขึ้นมาอีกรอบก่อนที
