17 ลักพาตัว

1775 คำ

รัมภาถูกอุ้มหลบมุมกล้องทุกตัวบริเวณนั้น เธอถูกยัดเข้ามาในรถตู้สีดำ จากนั้นรถเคลื่อนออกจากข้างมุมตึกมืด ร่างบอบบางของหญิงสาวถูกประคองโอบกอดไว้อย่างถนอม หนุ่มใหญ่ผ่อนลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยล้า ล้าจากงานไม่พอยังต้องมาเหนื่อยใจกับเมียเด็กที่ทำอะไรไม่ปรึกษาเขาสักอย่าง แล้วกว่าจะเอาตัวมาได้แบบไม่ให้เพื่อนจับได้มันไม่ได้ง่ายเลยสักนิด แบบนี้ไม่ต่างจากโจรลักพาตัว “ใครมันทำคนดีของอาเจ็บคะ” นิ้วเรียวแตะที่กลีบปากเบา ๆ เพื่อเช็ดเลือดที่ริมฝีปากเธอ “ผมไม่ได้ทำนะครับนาย” ลูกน้องร้อนตัวรีบออกตัว โถ่ จะไม่ร้อนตัวได้ไง ก็นี่ของรักของหวงของนาย เขาไม่กล้ารุนแรงอยู่แล้ว “อืม” อนุวัฒน์ขานรับ ดูท่าเมียตัวน้อยคงมีปัญหาถึงได้ร้องไห้แบบนี้ ถ้าไม่ใช่โครงการก่อสร้างรีสอร์ทที่เกาะมีปัญหาคงไม่ต้องยืดเวลานานขนาดนั้น อนุวัฒน์แทบอยากทิ้งทุกสิ่งแล้วมาอยู่ข้างบ้านมานั่งเฝ้าเมียตัวน้อยที่กำลังแตกเนื้อสาว แค่คิดว่ามีผู

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม