บทที่ 7 สงสารลูกหมูตัวน้อย (2)

1686 คำ

สองหนุ่มสาวนั่งคุยกันได้สักพักประตูห้องก็ถูกเคาะแล้วเปิดเข้ามาอย่างเบามือ ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นปู่กับย่าของเด็กหญิงเทวิกาที่มาเยี่ยมหลาน พวกท่านตกใจไม่น้อยตอนรู้ข่าวจึงรีบออกมาจากบ้านทันที “โธ่หลานย่าทำไมถึงน่าสงสารแบบนี้” คุณย่าลูบหัวหลานสาวอยากร้องไห้เมื่อเห็นผ้าพันแผลบนหน้าผาก ยัยหนูของท่านทำไมต้องมาเจ็บตัวตั้งแต่เด็ก “นั่นสิ หลานปู่เจ็บน่าดูเลย” คุณปู่ลูบหัวหลานสาวสงสารจับใจ จากนั้นทั้งสองคนก็กลับมานั่งบนโซฟา ก่อนจะถามอาการของหลานรัก คุณหมอแจกแจ้งอาการป่วยเสร็จก็ถอนหายใจออกมา คิดถึงเรื่องที่เพื่อนสนิทเล่าให้ฟัง “เฮ้อ” “เป็นอะไรคะคุณหมอ มีอะไรเกี่ยวกับยัยหนูไหม” “ก็หลายวันก่อนนะสิคะคุณป้า ด้ายเล่าให้พายฟังว่าไปเจอครอบครัวน้องคอปเปอร์ที่ร้านข้าว แล้วน้องคอปเปอร์ก็มาว่าน้องเอ็นดูเป็นเด็กไม่มีพ่อ ทางนี้ร้องไห้ใหญ่เลย” “ตายจริง ทำไมมาพูดกับหลานย่าแบบนี้” คุณย่าเอามือขึ้นมาทาบอกสง

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม