บทที่ 18 เข้าใจผิด
เช้าตรู่…
เธอก็ยังงอนเขาอยู่ ไม่อยากคุยไม่อยากจะมองหน้า รีบออกจากห้องเช่าตอนรุ่งสาง น้องสนยังไม่สบายอยู่พี่เขาคงจะดูแลลูกแหละ ลูกสำคัญที่สุดแล้วในตอนนี้ หยุดงานวันหนึ่งคงไม่ตายหรอก
พักเที่ยง...
ครืด~ ครืด~
พอมองเห็นชื่อที่โชว์หราขึ้นมา แค่เห็นก็ไม่อยากรับสายแล้ว แต่ก็จำใจรับเผื่อที่บ้านอาจจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น
(“ ค่ะพี่ดล มีอะไรหรือเปล่าคะ ”)
(“ กินข้าวหรือยัง น้องอะ ”)
(“ กำลังจะไปกินค่ะ ”)
(“ งั้นออกมาหาพี่หน่อย พี่รออยู่หน้าโรงเรียนแล้ว ”)
(“ พี่มาทำไม! ดาวบอกแล้วไงว่าอย่ามายุ่งวุ่นวายกับดาวอีก ดาวไม่คืนดีกับพี่วีหรอกนะคะ นี่ก็สามปีแล้ว คุณแม่ยังไม่เลิกจับคู่ให้ดาวอีกเหรอคะ ”)
(“ เปล่าๆ ใจเย็นๆ พี่ไม่ได้จะมาคุยเรื่องไอ้วีสักหน่อย พี่จะคิดถึงน้องสาวคนเดียวของพี่ไม่ได้เลยหรือไง ออกมาเจอกันหน่อยสิหรือจะให้พี่เข้าไปในโรงเรียนก็ได้นะ ”)
(“ ไม่ค่ะ ดาว
