บทที่ 17 ไม่มีเหตุผล
คลินิก…
สรุปเป็นไข้หวัดธรรมดานี่แหละ ได้รับยาแล้วพากันกลับทันที อาศัยรถรับจ้างของคนในหมู่บ้านมา
คลินิกอยู่ในอำเภอเมืองซึ่งไกลจากหมู่บ้านพอสมควร
“ ที่ห้องขาดอะไรอีกนะ นอกจากข้าวสาร ” เธอพยายามครุ่นคิด ได้ซื้อทีเดียวกลับไปเลย ของที่นี้จะราคาถูกกว่าแถวบ้านมาก
“ งั้นเอานมผงน้องสนด้วยละกัน แพมเพิสด้วย เจลลดไข้ด้วยเนอะ ”
ซื้อข้าวสารหนึ่งกระสอบ และที่เหลือก็เป็นของใช้จุกจิก ขนาดว่าอุ้มเด็กด้วยมือหนึ่งข้าง อีกข้างก็ถือของพะรุงพะรัง ดูสิว่ามีความพยายามขนาดไหน
ส่วนข้างสารทางร้านจะไปส่งให้ มันประจวบเหมาะกับคนในหมู่บ้านมาสั่งหลายกระสอบเพื่อนำไปขายด้วย
เสื้อผ้าก็ได้กันคนละสามชุด มีของพี่แสน ของน้องสน และของเธอเอง ทั้งหมดก็เป็นเงินเธอเอง
ครั้งแรกนะที่ลงทุนขนาดนี้ ปกติพี่แสนจะคอยห้ามตลอด ไม่ให้ซื้อ ห้ามเธอใช้เงินส่วนตัว ทุกอย่างเขาจะเป็นคนซื้อเอง ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเก
