บทที่ 22
วาสนาผูกพัน
วันถัดมาเยว่เอ๋อร์และต้วนหยางชุนเดินทางในทันที นายทหารที่มาพร้อมราชโองการมิได้ให้พวกเขาเดินทางโดยรถม้าอย่างที่ควร หากแต่กลับให้ขี่ม้าเร็วแทน ไม่บอกก็รู้ว่านี่มิใช่สถานการณ์ปกติอย่างแน่นอน หากเดาไม่ผิดตอนนี้ในวังหลวงจะต้องมีเรื่องยุ่งยากเกิดขึ้นเป็นแน่ ร่างบางนั่งอยู่ด้านหน้ามีต้วนหยางชุนคอยควบคุมม้าอยู่ด้านหลัง ใบหน้าที่เรียวขึ้นของนางโพกผ้าสีขาวปิดไว้ครึ่งใบหน้าเผยเพียงดวงตากลมโตหวานละมุนเท่านั้น
ต้วนหยางชุนควบม้าเร็วเร่งตามนายทหารที่เชิญราชโองการมา กลิ่นกายหอมอ่อนโยนจากเด็กน้อยด้านหน้าให้ความรู้สึกผ่อนคลายจากความตึงเครียดได้มากทีเดียว
การเดินทางจากหัวเมืองใต้จนมาถึงเมืองหลวงของหนิงอันใช้เวลาร่วมสองวัน นี่นับว่าค่อนข้างจะเร็วมากเพราะพวกเขาแทบจะมิได้หยุดพักกันเลย ม้าเร็วถูกเปลี่ยนไปถึงสี่ตัว เยว่เอ๋อร์ถอนหายใจยาวอย่างอ่อนล้าเมื่อเห็นประตูเมืองหนิงอันเบื้องหน้า ปกติ
