บทที่ 20
ผู้มีพระคุณ
ทุกวันเพ็ญทายาทของสกุลต้วนจะขึ้นฝั่งมาที่หัวเมืองใต้เพื่อทำการรักษาผู้คน แน่นอนด้วยฝีมือการรักษาที่มิธรรมดาทำให้มีผู้คนมากมายมารอรับการรักษา
“ครั้งนี้เจ้ามาเป็นครั้งแรกก็จงดูไปก่อนแล้วกัน หากสงสัยในสิ่งใดก็ให้เอ่ยถาม”
เยว่เอ๋อร์พยักหน้ารับอย่างว่าง่าย ร่างเล็กเดินไปรอบๆ ที่นี่ก็เหมือนโรงหมอทั่วไป ด้านหน้าเป็นลานกว้างใช้สำหรับประเมินอาการผู้ป่วย ด้านหลังเป็นเรือนพักของทายาทสกุลต้วน ด้านซ้ายมือเป็นเรือนนอนของผู้ป่วยที่อาการหนักต้องได้รับการรักษาต่อเนื่อง รวมทั้งเป็นห้องเก็บยาด้วย เยว่เอ๋อร์ มองเด็กสาววัยเยาว์หลายนางที่มาช่วยงาน หากแต่สายตาของพวกนางกลับจดจ้องที่ต้วนหยางชุนอย่างมีความหมายแอบแฝงทั้งสิ้น เยว่เอ๋อร์ส่ายหน้าอย่างระอาใจในวัฒนธรรมของที่นี่ บุรุษมากภรรยาไม่ถือเป็นความผิด หญิงสาวแต่งเป็นภรรยารองหรืออนุก็มิใช่เรื่องที่น่าอับอาย ตรงกันข้ามหากพวกนางสามารถหาบุรุษท
