บทที่ 50
เลื่อนขั้น
หลายวันมานี้ที่จวนโมลี่ของเยว่เอ๋อร์ค่อนข้างจะเงียบสงบ เนื่องจากตัวป่วนอย่างหยวนหรงหย่งหมิงต้องเข้าวังไปเตรียมงานการประลอง เยว่เอ๋อร์ยังใช้เวลาไปกับการอ่านตำราแพทย์และการฝึกฝนเพื่อเลื่อนขั้น เนื่องด้วยผู้มีพลังปราณสายเวทมนตร์นั้นหายสาบสูญไปนาน ตำราต่างๆ จึงหาได้ค่อนข้างยาก หรือบางทีนางควรเขียนตำราสักเล่ม
“แม่นางเยว่เอ๋อร์ คุณชายต้าและคุณหนูหม่า มาขอพบเจ้าค่ะ”
เยว่เอ๋อร์ยกยิ้มกว้างพยักหน้าอนุญาตให้สาวใช้เชิญสหายทั้งสองมาพบที่ศาลาเช่นเดิม
“เยว่เอ๋อร์”
เสียงหวานมาก่อนตัวพร้อมร่างบางที่พุ่งเข้ามากอดเยว่เอ๋อร์จนนางเซเพราะมิทันตั้งตัว
“เจ้าหายหน้าหายตาไปหลายวัน รู้หรือไม่ข้าเป็นห่วงเจ้ามาก”
ใบหน้างามงอง้ำ เยว่เอ๋อร์ยกยิ้มหวานภายใต้ผ้าขาวที่ปกปิดใบหน้าครึ่งล่างไว้
“แล้วดูสิ เหตุใดต้องปกปิดใบหน้ากัน ตอนนี้เจ้างดงามมากกว่าหญิงใดในแผ่นดิน มิจำเป็นต้องปกปิดใบหน้าเช่นนี้”
