บทที่ 48
ท้าดวล
เมืองหนิงอัน
ตำหนักมังกรทะยาน
“ฝ่าบาทฮองเฮาขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ”
หยวนหรงหย่งเจิ้นเงยพระพักตร์จากฎีกาตรงหน้า ก่อนอนุญาตให้ขันทีทูลเชิญฮองเฮาเข้ามาได้
“ถวายพระพรฝ่าบาท ขอทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นๆ ปีเพคะ”
“ฮองเฮาไม่ต้องมากพิธี”
มู่ฮองเฮาเงยพระพักตร์ยิ้มอ่อนโยน แววตาเปี่ยมไปด้วยเมตตา หยวนหรงหย่งเจิ้นยกยิ้มรับ
“ฮองเฮามาหาเราถึงนี่ มีเรื่องด่วนอันใดหรือ”
“หามิได้เพคะ หม่อมฉันได้ยินว่าพระองค์ทรงงานตั้งแต่เช้ามิได้พักผ่อน ตอนนี้ใกล้เวลาเสวย หม่อมฉันจึงให้ห้องเครื่องตุ๋นโสมมาถวาย เพคะ”
“ฮองเฮาช่างดีต่อเรายิ่งนัก เช่นนั้นอยู่กินข้าวกับเราด้วยได้หรือไม่”
“เพคะ”
มู่ฮองเฮาตอบรับในทันที ใบหน้าอ่อนโยนฉายแววตายินดียิ่งนัก
“แต่ให้หม่อมฉันอยู่ในห้องทรงงานนานๆ คงมิเหมาะนัก เช่นนั้นทูลเชิญเสด็จที่อุทยานดีหรือไม่เพคะ”
“ดีเหมือนกัน เรานั่งมานานแล้วออกไปยืดแข้งยืดขาคงดีมิน้อย”
เพีย
