บทที่ 60
ป่ามายา (2)
เมื่อสามารถดึงต้าเจี้ยนเว่ยออกจากภาพมายาได้ เยว่เอ๋อร์ก็ตั้งสติเพื่อเตรียมช่วยสหายคนต่อไปของนาง ภาพเบื้องหน้ากลับกายเป็นอุทยาน ในวังหลวง เหล่านางกำนัลและขันทีต่างแข็งขันในการทำหน้าที่ของตน เยว่ เอ๋อร์กวาดสายตามองโดยรอบ
“นี่เป็นภาพมายาของผู้ใดกัน”
ต้าเจี้ยนเว่ยเอ่ยเสียงเรียบ กวาดสายตามองโดยรอบเช่นกัน เยว่เอ๋อร์มิได้ตอบสิ่งใด นางหรี่ตาลงมองไปที่ศาลากลางอุทยานหลวง ภาพเบื้องหน้าคือองค์ฮ่องเต้หยวนหรงหย่งเจิ้นและบุรุษคุ้นตา
“คุณชายหลิว”
ต้าเจี้ยนเว่ยมองตามสายตาของนาง ภาพคุณชายหลิวกำลังเดินหมากล้อมเป็นเพื่อนองค์ฮ่องเต้ ใบหน้าคมคายขี้เล่นของเขาแฝงไปด้วยรอยยิ้มสดใส ใบหน้าเปล่งปลั่งยินดีเมื่อสามารถเอาชนะองค์ฮ่องเต้ได้
“หมอหลวงหลิว ฝีมือของท่านนับวันยิ่งร้ายกาจนัก ทำเอาตาแก่อย่างข้ารู้สึกละอายฝีมือตนเองยิ่งนัก”
“หามิได้พ่ะยะค่ะ เป็นฝ่าบาทที่ทรงออมมือให้กระหม่อมได้เรียนรู้
