บทที่ 38
ความลับของเจี้ยนเว่ย
ปีนี้เยว่เอ๋อร์อายุย่างสิบสองปีแล้ว นางยังคงศึกษาตำราในหอตำราอย่างตั้งใจ โดยทุกเจ็ดวันต้าเจี้ยนเว่ยจะเป็นคนพานางไปที่หอตำรา ย้อนไปเมื่อปีก่อนตอนนางได้รับอนุญาตให้กลับบ้านได้ นางกลับได้ทราบข่าวว่าชนกลุ่มน้อยทางใต้ของหนิงอันเกิดการแข็งข้อ หยวนหรงหย่งหมิงในฐานะแม่ทัพใหญ่ได้นำกำลังทหารไปปราบ บัดนี้เวลาผ่านมาเป็นปีแล้วที่นางและเขามิได้พบเจอกัน มีเพียงจดหมายเท่านั้นที่ส่งมาบอกถึงความเป็นไป ใบหน้าเรียวส่ายหน้าให้กับความคิดฟุ้งซ่านของตน
ต้าเจี้ยนเว่ยมองเด็กน้อยที่เริ่มโตเป็นสาว ใบหน้ากลมเริ่มเรียวชัดเจน ดวงหน้าเริ่มขับเน้นความงามโดดเด่น ดวงตาหวานเปล่งประกายยามนางแย้มยิ้มแม้แต่มวลบุปผาก็มิกล้าผลิบานแข่งขัน รูปร่างเล็กเริ่มสูงขึ้น ส่วนเว้าส่วนโค้งเริ่มชัดเจน อีกไม่กี่ปีความงามของนางอาจสามารถล่มแคว้นได้เลยทีเดียว
“เยว่เอ๋อร์”
เยว่เอ๋อร์หันไปยกยิ้มกว้าง เมื่อได้ยินน้
