ขี้หวง!!
1230 คำ
บทที่13
ขี้หวง!!
วันต่อมา...
เรย์ตื่นแต่เช้าเพื่อออกเดินทางไปทำงานโดยที่ไม่ยอมให้ไอโกะไปด้วย ซึ่งเธอก็ไม่ได้ร้องตามหรือดื้อรั้น อาการไข้ของเธอยังไม่หายเธอเลยต้องนอนพักอยู่ที่บ้านโดยมีอคินเป็นแพทย์ประจำตัว ส่วนไอริจังก็เดินเข้าเดินออกทั้งวันเพราะเธอดีใจที่วันนี้ไอโกะอยู่ด้วย การที่เธอมาอยู่ที่นี่แม้จะเป็นบ้านที่อบอุ่นแต่ก็ไม่มีพี่ชายอย่างพี่เพลิงและอัคนีลูกชายคนเล็กของคุณลุงอัคคี
“ไอริวันศุกร์นี้เราต้องกลับไปอยู่เกาะแล้วนะลูก” อคินเดินเข้ามาดูลูกสาวที่กำลังป้อนขนมให้คนป่วยที่กินจนท้องอืดแต่ก็ต้องยอมฝืนกินเพราะลูกสาวของตัวเองอยากเป็นคุณหมอดูแลคนป่วย
“คุณพ่อขา...เอาพี่ไอโกะไปเล่นด้วยได้ไหมคะ” สาวน้อยไอริจังทำท่าอยากจะเอาพี่ไอโกะของเธอไปอยู่บนเกาะด้วยเธอกระดึ๊บขึ้นมานอนโถมบนตัวของพี่ไอโกะของเธอจนคุณพ่ออคินต้องรีบอุ้มลงมา
“ไอริจังพี่ไอโกะต้องทำงานกับน้าเรย์แต่ถ้าไอริอยากเอาพี่ไอโกะไปด้วยต้องลองไปขอน้าเรย์ดูนะลูก” อคินเริ่มคิดแผนการชั่วร้ายบางอย่างออกโดยแผนนี้ตนจะใช้ลูกสาวเป็นตัวเชื่อมความวุ่นวายซึ่งไอริจังก็โดนตกเข้าแผนอย่างง่ายดาย
หลังจากที่ไอริจังรอน้าเรย์มาทั้งวันจนกระทั้งรถของน้าเรย์ขับเข้ามาจอดเธอก็รีบวิ่งไปหาผู้เป็นน้าด้วยความดีใจ อ้อมแขนของเรย์โอบกอดหลานสาวพร้อมกับอุ้มขึ้นมาหอมด้วยความคิดถึง
“น้าเรย์ขา”
“ขา...มาอ้อนน้าทำไมอยากได้อะไรคะ” เรย์อุ้มหลานสาวเข้ามาในบ้านท่ามกลางสายตาของทุกคนรวมทั้งไอโกะที่นั่งปลอกผลไม้อยู่กับพี่สาวของตน
“น้าเรย์วันศุกร์หนูต้องกลับไปบนเกาะแล้วหนูจะขอเอาพี่ไอโกะไปอยู่ด้วยนะคะ”
คำขอของหลานสาวทำเอาเรย์ต้องโยนหลานสาวใส่พ่อของเธออย่างไม่ปราณี ทำเอาพระรามหันมาดุลูกชายที่โยนหลานสาวจนหน้าเสีย
“ไอ้เรย์!!”
“ชอบๆๆ เอาอีกๆ” ไอริจังจะลุกขึ้นมาแต่ถูกพ่อของเธอจับเอาไว้เพราะอารมณ์ของน้องเมียเริ่มไม่ปกติแล้ว
“ไม่ได้!! พี่ไอโกะต้องทำงานกับน้าอยากมีเพื่อนก็ไปหาเพื่อนเอาไม่ใช่มาเอา....เอา....เลขาของคนอื่นไปแบบนี้!” ชายหนุ่มหันมามองหน้าไอโกะจากนั้นก็รีบเดินหนีขึ้นมาบนห้องโดยที่ไม่ได้หันมามองสายตาของทุกคนในบ้านที่มองมาด้วยความหมั่นไส้
"ขี้หวง!" ไอริทำท่าจะร้องไห้จนอคินต้องรีบโอ๋ลูกสาวก่อนที่จะมีน้ำตา
“ไอโกะไปเก็บเสื้อผ้าเถอะฉันอนุญาต”
เรย์หยุดชะงักทันทีเมื่อเสียงของผู้เป็นแม่ดังขึ้นมาตนจึงหันมามองหน้าไอโกะที่ยิ้มให้ทุกคน
“ไอโกะ! ขึ้นมาบนห้องทำงานฉันด้วย ฉันจะคุยเรื่องแม่ของเธอ” ไอโกะรีบวางผลไม้ในมือแล้วเดินตามขึ้นมาทันทีแต่การกระทำของเรย์ทุกคนในบ้านเลยยิ่งมั่นใจว่าหนุ่มน้อยของบ้านกำลังหาเรื่องให้ไอโกะไม่หายไปไหน
///เรย์///
ผมเดินเข้ามาในห้องทำงานเพื่อคุยกับเธอเรื่องแม่ ผมไม่รู้หรอกว่าแม่เธออยู่ที่ไหนแต่วันศุกร์ผมต้องไปเขตเหนือผมเลยจะพาเธอไปด้วยเผื่อไปสอบถามคนที่นั่น ว่ามีใครเคยเห็นหรือรู้จักแม่ของเธอบ้างหรือเปล่า
“คุณเรย์ได้ข่าวแม่ของหนู...เอ้ย...ของฉันแล้วหรือคะ”
“เปล่า”
“อ้าว!”
“วันศุกร์ฉันจะไปเขตเหนือถ้าเธออยากรู้ว่าแม่เธออยู่ที่นั่นหรือเปล่าฉันจะพาไป ที่นั่นมีเลาจน์อยู่4ที่ แต่THE Kไม่ได้เป็นผู้ดูแล ต้องไปถามเอาเอง ถ้าเธออยากรู้ฉันจะพาไป” ผมมองหน้าเธอที่ดูมีความหวังผมเองก็มีความหวัง หวังว่าเธอจะไม่ไปเกาะกับพี่สาวผม
“ไปค่ะ ฉันจะไปกับคุณ” ไอโกะยอมไปกับเจ้านายแสนเจ้าเล่ห์ทำให้ชายหนุ่มหมุนเก้าอี้มาอีกฝั่งแถมยังกระตุกยิ้มออกมาอย่างผู้ชนะ
เมื่อถึงวันเดินทางเรย์ก็ต้องรีบพาไอโกะออกจากบ้านก่อนที่หลานสาวตัวแสบจะตื่น การเดินทางมาเขตเหนือใช้เวลาเกือบ4ชั่วโมง คนขับรถต้องเป็นผู้ชำนาญจริงๆเพราะเส้นทางคดเคี้ยวแม้แต่โจยังต้องสละมานั่งข้างคนขับ ส่วนอีกสองคันที่ตามมาก็เป็นทีมบอดี้การ์ดที่ต้องมาดูแลความปลอดภัย
ไอโกะตื่นเต้นกับเส้นทางมากเรย์ที่นั่งมองอยู่ก็อดไม่ได้ที่จะขยับไปข้างๆเธอทีละนิดโดนที่เธอไม่รู้ตัว
“คุณเรย์คะวันนี้คุณเรย์ต้องร่วมงานเลี้ยงต้อนรับแต่คุณเรย์อย่าดื่มเยอะนะคะพรุ่งนี้คุณต้องเข้าประชุมก่อน3โมงเช้า” ฉันดูตารางงานให้เจ้านายที่มองหน้าฉันอยู่
“อืม คืนนี้เธอก็ต้องไปด้วยฉันจะได้แนะนำให้รู้จักคนสำคัญของTHE K”
“ค่ะ”
สิ้นสุดการเดินทางเมื่อรถเข้ามาจอดอยู่ที่บ้านหลังใหญ่ซึ่งเป็นบ้านของท่านไคที่สร้างเอาไว้สำหรับการพักผ่อนและเพื่อความปลอดภัย คนดูแลก็เป็นคนของท่านไค ไอโกะเดินเข้ามาดูห้องพักของเธอที่อยู่ติดกับเจ้านาย ในห้องของเธอสามารถมองเห็นสวนผลไม้ด้านหลัง บรรยากาศที่นี่ค่อนข้างดีแต่จะดีกว่านี้ถ้าเจ้านายของเธอไม่เลือกห้องที่มีประตูเชื่อมต่อกัน
“อยู่ได้ไหมนี่เป็นห้องของพี่สาวฉันกับไอริ” ชายหนุ่มเดินมาดูความเรียบร้อยโดยการเช็คดูหน้าต่างแต่มันดันอยู่ใกล้ชิดกับไอโกะจนเธอต้องเอี้ยวตัวหลบไปอีกทาง
“ได้ค่ะ สบายมาก”
ชายหนุ่มปล่อยให้ไอโกะเตรียมตัวไปงานลี้ยงฉลองต้อนรับในช่วงหัวค่ำ เมื่อถึงเวลาทั้งสองคนก็เดินทางมาร่วมงานโดยมีทีมบอดี้การ์ดตามมาเป็นสิบแถมยังยืนอยู่ตามจุดต่างๆเพื่อความปลอดภัย
ไอโกะเธอเดินเข้ามาในชุดกี่เพ้าที่ท่านไคให้คนเตรียมเอาไว้ให้ เธอใส่ออกมาได้ดูมีสง่าเหมาะกับการเดินเคียงคู่มากับเรย์เจ้านายหนุ่มที่วันนี้ดูน่าเกรงขามแถมยังมีแววตาที่เปลี่ยนไปจากเดิม ความขี้เล่นถูกทิ้งเอาไว้ที่บ้านเพราะเพียงขึ้นรถชายหนุ่มก็เปลี่ยนเป็นคนละคนเลย
“อยู่ใกล้ๆฉันเอาไว้ อย่าไปไหนคนเดียว” เสียงที่ดังอยู่ข้างๆทำให้ไอโกะต้องพยักหน้ารับ เมื่อทั้งสองเดินเข้ามาแขกผู้ใหญ่ก็รีบเดินออกมาต้อนรับว่าที่ผู้สืบทอดคนใหม่แม้บางคนจะไม่ยินดีแต่ชายหนุ่มก็ไม่สนใจแม้แต่น้อย
“คุณไอโกะดีใจจังที่คุณมาด้วย”
- ผู้เขียน
