ใครงอน...ไม่มี๊
1227 คำ
การซ้อม10-1ทำเอาลูกน้องบาดเจ็บกันระนาวท่านไคที่มองหลานชายจากอีกด้านต้องสั่งให้หลานชายหยุด ขืนปล่อยไว้แบบนี้ลูกน้องได้ตายกันหมดแน่ เรย์เดินไปยืนอยู่ที่ขอบสระน้ำเพื่อกำหนดลมหายใจจนไอโกะที่เห็นเจ้านายไม่สบายใจเธอก็รีบเดินมาหาพร้อมน้ำเย็นและผ้าขนหนูผืนเล็ก
“คุณเรย์คะ” ฉันส่งผ้าและน้ำเย็นให้คุณเรย์แต่ดูเหมือนว่าคุณเรย์จะยังไม่พอใจที่ฉันไม่ซื้อขนมให้ ปกติตัวเองไม่ชอบทานขนมไม่ใช่เหรอ
“ขอบใจ!” น้ำเสียงประชดประชันของเรย์ทำให้ไอโกะต้องยิ้มหวานให้เรย์เลยต้องหันไปอีกทางเพื่อดื่มน้ำ แต่ไอโกะก็วิ่งมาอีกฝั่งเพื่อยิ้มหวานให้เรย์ เรย์จึงหันหนีแต่ครั้งนี้ไอโกะกับสะดุดขาตัวเองทำให้ล้มใส่คนตัวสูงจนพากันเซลงไปในน้ำกันทั้งคู่
ตู้มมมมม!!
“อะไรของเธอเนี่ยไอโกะ!!” ผมมองไอโกะที่ตกใจแต่สักพักเธอก็หัวเราะออกมาผมเลยจับหัวเธอกดลงไปในน้ำด้วยความโมโห
“อื้ออออ คุณเรย์!!” กดมาก็กดกลับสิวะฉันกระโดดขี่หลังจนคุณเรย์หน้าทิ่มไปจากนั้นฉันก็กดหัวคุณเรย์จนจมน้ำบ้าง
การสู้รบของเจ้านายและเลขาในสระน้ำทำให้ทุกคนในบ้านนั่งมองกันตาปริบๆ ดูท่าจะเจอคนที่คุมหนุ่มน้อยของบ้านได้อยู่หมัดเสียแล้ว เป็นคนอื่นคงโดนสั่งลงโทษแต่นี่กับปล่อยให้ไอโกะทารุณตัวเองอยู่ได้
“โอ๊ะโอ คุงพ่อขา...” ไอริรีบลงจากตักของพระรามเพื่อถอดเสื้อผ้าแล้ววิ่งออกไปกระโดดน้ำ เรย์จึงว่ายน้ำมารับหลานสาวเพื่อเอาไปเป็นกำลังเสริมในการจัดการไอโกะตัวแสบ
“ไอ้โจดูท่าเกมส์นี้นายมึงอาจจะชนะว่ะ” ย้งเดินมาดูคนของตัวเองที่นั่งเป็นหมาหงอยอยู่ข้างบ้าน สายตาของโจดูสิ้นหวังกับภาพบาดตาบาดใจที่เจ้านายของตัวเองว่ายน้ำพาไอโกะกับไอริมาเกาะที่ขอบสระ
บรรยากาศในบ้านดูเปลี่ยนไปทันทีมายูนั่งมองลูกชายที่มีเสียงหัวเราะแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อนก็อดตื้นตันไม่ได้ หากผู้หญิงที่จะมาเป็นลูกสะใภ้เป็นไอโกะก็คงจะดีไม่น้อย อย่างน้อยประวัติที่สืบมาเธอก็ไม่ได้โกหก คุณตาโอตะจัดการสืบให้ยันบรรพบุรุษเลย
“คุณแม่คิดเหมือนหนูไหมคะ หนูว่าไอโกะน่าจะทำให้น้องมีความสุขได้ น้องชอบไอโกะแต่ปากแข็ง เมื่อคืนเฮียลงมาเอาน้ำให้ไอริเห็นเรย์เดินมามองๆห้องของไอโกะ คงกลัวว่าเธอจะออกไปไหน” ยูริรีบรายงานสถานการณ์ที่ตนกับสามีคอยจับตาดูน้องชายให้มายูรับรู้
“เป็นเด็กคนนี้ก็ไม่เลว เธอมีความน่ารักบางทีอารมณ์ขึ้นๆลงๆของเจ้าเรย์อาจจะดีขึ้นก็ได้นะ” มายูยิ้มให้ลูกสาวจากนั้นทุกคนก็ดูว่าที่ผู้สืบทอดถูกสองสาวจับกดน้ำกันต่อ
หลังจากที่เล่นน้ำกันจนเหนื่อยความหิวก็เริ่มก่อกวนไอโกะต้องพาไอริมาอาบน้ำเพื่อพาไปทำไก่ทอดในครัว เรย์เดินเช็ดผมลงมาจากห้องนอนก็รีบตรงดิ่งเข้ามาหาสองสาวที่ร้องเพลงทำกับข้าวกันอย่างสนุกสนาน
“ร้องเพลงตอนทำกับข้าวระวังจะมีผัวแก่นะ” ชายหนุ่มพูดลอยๆออกมาแต่ไอริจังไม่เข้าใจจึงหันไปโอบกอดแล้วร้องเพลงต่อ
“ไอริจังชวนร้องเพลงทำไมไม่ร้องล่ะคะ” ไอโกะเอียงคอถามเจ้านายที่เม้มปากไม่ยอมร้องเพลง
“ไม่อยากมีเมียแก่ อยากมีเมียเด็กอะ”
///ไอโกะ///
บ้าหรือเปล่าทำไมฉันต้องตื่นเต้นกับคำพูดของเจ้านายด้วย เขาอาจจะหมายถึงคนอื่นก็ได้อย่าไปสนใจเลยไอโกะ อย่าไปสนใจเลย
ฉันหันไปดูทั้งสองคนไอริจังยังคงร้องเพลงไม่หยุดส่วนคุณเรย์จะมองหน้าฉันทำไม หน้าฉันก็ไม่ได้เหมือนแม่เขาสักหน่อย มองอยู่ได้เดี๋ยวจิ้มตาบอดซะหรอก
“เฮ้ออ ฟิลพ่อแม่ลูกจริงๆเลยเว้ยยย” อคินเดินมาหยิบผลไม้ไปปลอกให้ตาแก่ขี้บ่นก็อดแซวไม่ได้เมื่อเห็นภาพน่ารักของทั้งสามคน มิหนำซ้ำไอริจังยังหันไปมองไอโกะพร้อมกับร้องเรียกคุณแม่ขาทำเอาของในมือไอโกะแทบล่วง
“คุณแม่ขา..” เด็กน้อยที่รู้งานรับส่งมุกกับคุณพ่อเป็นอย่างดีเรย์เลยงับแก้มหลานสาวแล้วรีบเดินหนีออกมา แต่พอออกมาก็เจอทุกคนในบ้านกำลังหุบยิ้มอยู่ เห็นแล้วมันหงุดหงิดจริงๆ
“ไอริขาไม่เอาไม่พูดแบบนี้สิคะ พี่ยังเป็นเด็กอยู่เลย” ฉันหยิกแก้มไอริจังเบาๆแต่ไอริจังแลบลิ้นใส่เฉยเลย หึยยยหมันเขี้ยว
“คิกๆ พี่ไอโกะเป็นคุณแม่น้าเรย์เป็นคุณพ่อ ส่วนคุณพ่ออคินเป็นไอ้หน้ามึนของคุณทวดฮ่าๆๆ” เสียงขำก๊ากดังมาจากด้านนอก เพราะไอริจังพูดอะไรก็ดูน่ารักไปเสียหมด
กลางดึกคืนนั้น...
เรย์เดินลงมาหยิบน้ำในตู้เย็นแต่สายตากับมองไปทางห้องของไอโกะ ในห้องของเธอปิดไฟแล้วป่านนี้คงหลับแล้วสินะ ไม่ทันที่เรย์จะเดินกลับขึ้นไปประตูห้องของไอโกะก็เปิดออก เสียงไอของเธอดังออกมาเรย์ต้องรีบเดินออกไปดู ใบหน้าซีดเซียวของไอโกะบ่งบอกชัดเจนว่าเธอกำลังมีไข้ คงเป็นเพราะเล่นน้ำนานไปหน่อย
“เป็นไงไม่สบายหรือเปล่า” ผมเดินเอามือไปอังหน้าผากถึงได้รู้ว่าเธอตัวร้อน โชคดีที่บ้านผมเป็นหมอผมเลยต้องขึ้นไปตามคุณแม่ลงมาดูเธอ
ผมยืนมองคุณแม่ที่กำลังฉีดยาให้ไอโกะเห็นแล้วสงสารจังเลย เพราะเธอนั่นแหละเล่นน้ำไม่ยอมเลิกอยากฟาดด้วยก้านมะยม พรุ่งนี้จะไปทำงานไหวหรือเปล่าแล้วคืนนี้ต้องมีคนเฝ้าไหมนะ
“ขอบคุณค่ะคุณมายู” ไอโกะก้มหัวให้นายหญิงของบ้าน มายูเลยลูบหัวเธออย่างเอ็นดูถ้าตามประวัติที่ได้มา ไอโกะถูกเก็บไว้เหมือนไข่ในหิน เป็นดวงใจของผู้เป็นพ่อแต่แม่ของเธอตอนนี้ยังไม่มีใครเจอ แม้ที่เกาะของอคินก็ไม่มี
“เธอก็เหมือนลูกสาวของฉันไม่ต้องกลัวนะ อยู่ที่นี่ทุกคนจะปกป้องเธอ คืนนี้ก็พักผ่อนดื่มน้ำเยอะๆ พรุ่งนี้ก็ดีขึ้นแล้ว”
“ค่ะ”
“เรย์พาไอโกะไปนอนแม่จะขึ้นไปกล่อมไอริแล้ว ป่านนี้ยังไม่เลิกเล่นต่อสู้กับพ่อเราเลย หลานฉันมันซนได้ใครกัน” ทั้งสองมองคุณแม่ที่กำลังบ่นไม่เลิกขึ้นไปด้านบนก็อดยิ้มตามไม่ได้
“ไปเข้าห้องเดี๋ยวคืนนี้ฉันจะนอนเฝ้าเธอเอง”
- ผู้เขียน
