เป็นอีกวันที่ต้องเดินหลังคนตัวสูง ที่แม้แต่เวลาเดินเขาก็ไม่ได้คิดที่จะรอ เดินมาจนถึงโซนวีไอพี ก็เป็นเหมือนทุกครั้งที่เขาแยกตัวไปหาเพื่อน ปล่อยเธอให้ยืนงงในดงลูกค้าที่อัดแน่นทุกวัน
“ไหนบอกไม่เกินสามวัน เหมือนจะเห็นคนร้อนใจเพราะหาไม่เจอตั้งแต่วันที่สองเลยนะ”
“กวนตีน” ตอบกลับลีโอที่ทักทายแกมกวนประสาท พอมองหน้าก็เห็นว่ามันกำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ได้ที่ละเอาใหญ่เลยนะมึง
“แล้วสรุปหายไปไหน ตามไปเจอหรือว่ากลับมาเอง”
“กลับมาเอง”
“สรุปมึงไม่ได้ตาม?”
“เออ” ตอบกลับก่อนจะหลบสายตา ไม่ได้ตามบ้าบออะไรกันล่ะ ตามแล้ว และหาไม่เจอ หัวร้อนฉิบหายแต่ทำอะไรไม่ได้ ไม่เคยเสียการควบคุมมากเท่านี้มาก่อนเลย
“ของแท้ แล้วสรุปกลับคำไหม วันนี้เป็นวันที่สามแล้วนะ” ลีโอยกยิ้มที่มุมปาก ไม่บ่อยเลยที่จะเห็นเพื่อนหัวเสีย พอมาเห็นตอนนี้แล้ว รู้เลยว่าคนทุกคนมันมีข้อยกเว้นสำหรับบางคนด้วยกันทั้งนั้น
“ดื้อด้าน เกาะกูเหมื
