03 | ลุงติณห์
1390 คำ
“…จะพากลับกี่โมงคะ” มิลลิถามตาใสพร้อมกับตวัดสายตาไปดูเวลาจากนาฬิกาที่ประดับอยู่บนข้อมือเล็ก ริมฝีปากอวบอิ่มขยับเอื้อนเอ่ยพูดคำว่าตอนนี้สี่ทุ่มกว่าแล้ว จากนั้นก็อ้าปากหาว เข้าทางกูอีก ไหนๆ ก็ไม่ได้ตั้งใจจะเป็นคนดีอยู่แล้ว
แกล้งให้ร้องไห้กลับบ้านวันนี้เลยเห็นจะดี!
“ผับยังไม่ปิด เธอจะรีบไปไหน”
“ไม่ลางานชั่วคราวเพื่อพาหนูกลับไปดูห้องเหรอคะ?” เอียงคอถาม เหมือนเข้าใจว่าเขาน่าจะให้ความสำคัญเธอมากกว่านี้
“อะไรทำให้เธอคิดว่าฉันจะทำแบบนั้น บอกตรงๆ เลยก็แล้วกันนะ นี่ไม่ได้เต็มใจที่จะแบ่งเตียงครึ่งหนึ่งให้ใครเลย”
“แล้วทำไมพี่ไม่บอกพ่อพี่ดีๆ ล่ะ”
“ใครจะอยากโดนด่าวะ สู้ทำให้เธอกลับเองดีกว่าไหมล่ะ”
“หนูไม่กลับค่ะ พอดีว่าเป็นเด็กดี การกลับไปกลับมามันทำให้คุณแม่ไม่สบายใจ หนูจะไม่ทำแบบนั้นเด็ดขาด”
“อ้อ กูเลวว่างั้น” ติณห์หลุดเสียงในลำคออย่างเย้ยหยัน มันเป็นแค่คำอุทาน แต่เธอจ้องเขาตาแข็งเลย
“อะไร มองแบบนี้แปลว่าอะไร เธอจะกินหัวฉันเหรอ”
“พี่ติณห์พูดไม่เพราะ หนูเป็นผู้หญิงนะ พูดกูมึงกันมันไม่แรงไปเหรอคะ”
“ฉันอายุมากกว่าเธอกี่ปี อย่ามาสอนฉัน”
“อ้อ พี่แก่กว่า งั้นไม่เรียกพี่นะคะ ขออนุญาตเรียงลุง”
“นี่เธอ!” หัวร้อนแค่ไหนไม่รู้ เรียกกูว่าลุงปุ๊บ เลือดในกายมันสูบฉีดขึ้นมาทันที
มิลลิยกแขนขึ้นกอดอก ขาขาวๆ ตวัดยกขึ้นไขว่ห้าง ให้ตายเถอะ อยากจับเด็กเปรตมาหักคอตามด้วยการตีก้นแรงๆ
“เอาล่ะ หนูไม่กวนลุงแล้วก็ได้ ขอนั่งดื่มไวน์รออยู่ตรงนี้ละกันนะคะ”
“เรียกให้มันดีๆ”
“ลุงติณห์คะ ลุงติณห์ขา อันนี้เรียกดีไหมคะ”
“อยากโดนลุงอย่างฉันลากไปกระแทกที่ห้องน้ำไหมล่ะ หรือจะเอา?” ถามพร้อมกดปลายลิ้นเข้ากับกระพุ้งแก้ม สบตายัยเด็กแสบที่ทำเขาหัวร้อนเป็นฟืนเป็นไฟ
“ถ้าไม่อยากโดนก็หุบปาก และตอนนี้ฉันก็ยังทำงานอยู่ รอได้ก็ไม่รอ รอไม่ได้จะสะบัดก้นไปเปิดห้องหาที่นอนที่ไหนก็เรื่องของเธอ” พูดจบปุ๊บ เดินหนีปั๊บ ขืนได้ยืนอยู่ตรงนั้นนานๆ กูได้จับเด็กมาตีก้นลายแน่นอน
“…อะไรของมึง หัวร้อนอะไรมาวะ” ลีโอถามคนที่เดินมาเปิดเบียร์พร้อมกับกระดกลงคอแทนน้ำเปล่า นานแล้วที่ไม่เห็นมันเกรี้ยวกราด ตอนนี้บอกเลยว่ามันดูหัวร้อนมาก ว่าแต่ใครทำให้มันเป็นแบบนี้วะ
“เด็กเปรตเอ๊ย! มึงเห็นโต๊ะนั้นไหม โต๊ะที่พ่อกูนั่งก่อนหน้านี้”
“อ่า ทำไมวะ” ลีโอมองไปยังชั้นวีไอพีที่ก่อนหน้านี้พ่อของเพื่อนสนิทนั่งอยู่ เท่าที่รู้คือพ่อออกจากผับไปแล้ว
“ยัยเด็กนั่นสั่งอะไร มึงสั่งให้คนดูบิลให้ดี”
“ทำไมวะ หลานสาวพ่อมึงอ่ะเหรอ มึงจะให้กินฟรี?”
“เรื่องอะไรกูจะยอมให้กินฟรี คิดเงินคูณสอง จัดให้หนักเลย”
“ไอ้สัด! นั่นหลานสาวพ่อมึงไม่ใช่เหรอ คนนี้หรือเปล่าที่เขาบอกจะให้มึงช่วยดูแล แล้วทำไมมึงถึงไปทำกับน้องแบบนั้นวะ”
“แล้วมึงคิดว่าหน้าอย่างกูพร้อมจะดูแลใครไหมล่ะ กูจะทำให้ร้องไห้กลับบ้านให้ได้มึงคอยดูได้เลย”
“เออ ท่าจะเอาจริงว่ะ ปกติกูเห็นมึงใจดีกับสาวๆ ตลอด คนนี้ไม่เห็นยอมใจดีบ้างเลย สวยนะนั่น หาตัวจับได้ยาก”
“ใช่ กูก็คิดเหมือนมึงนะ แต่แล้วทำไมถึงหาแฟนเองไม่ได้วะ สวยแบบนั้นมันต้องมีคนเข้าหาอยู่แล้ว แล้วเพราะอะไรเด็กนั้นถึงยังโสด ต้องมีเหตุผลไหมล่ะ กูว่านิสัยเสียชัวร์”
“เกินไป มึงอคติเกินไปแล้ว”
“ไม่รู้แหละ จะมาเป็นเมียกูอ่ะ ถามกูก่อนว่ากูจะเอาไหม”
“ออกตัวแรงจัด ระวังแหกโค้งนะครับเพื่อนรัก”
“เดี๋ยวกูหาเด็กแจ่มๆ สักสาม เอามากระแทกจนเพลียหลับ ทิ้งยัยนั่นให้นั่งอยู่ตรงนั้นแม่งถึงเช้าไปเลย”
“ของแท้ กูไม่สนับสนุนกับการเล่นกับใจของเพศแม่แล้วนะ ขนหัวลุกว่ะ” ลีโอส่ายหน้า วันที่เมียทิ้งอย่างไม่ใยดีกูนี่ยังลืมไม่ลง เจ็บฉิบหาย วันนั้นทำให้ความกล้าและความมั่นหน้าหายไปทันทีเลย
“กูเจอเหยื่อแล้ว ฝากมึงดูร้านด้วย”
“มึงเอาจริง?” ลีโอมองตามทางที่เพื่อนมอง เห็นมีผู้หญิงกำลังส่งสายตาให้เพื่อนเขาอยู่ อวบอั๋น ทรงโตถูกใจมัน แต่ผู้หญิงอีกคนละวะ คนที่มันต้องดูแล มันกล้าทิ้งน้องไว้ตรงนี้จริงๆ หรือไง
“อ่า ถ้าเด็กนั่นมาถามถึงกู มึงบอกไปเลยว่ากูยังไม่ว่าง ติดภารกิจ”
“ไอ้สัด! มึงใจร้ายเกินไปแล้ว”
“อย่าๆ อย่าพูดแบบนี้ถ้ามึงยังไม่เห็นความแสบของเด็กนั่นเหมือนที่กูเห็น ต่อปากต่อคำ เถียงกูฉอดๆ แล้วที่มากไปกว่านั้น ยัยนั่นเรียกกูว่าลุงเฉยเลย”
“ลุง? ฮ่าๆ เออนะ น้องแม่งกล้าดีว่ะ กูชอบ”
“เบาได้เบานะมึงอ่ะ มาชงมาชอบ มองหน้ากูด้วยว่ากูเล่นกับมึงไหม ไม่ไหวว่ะ ทางเดียวเลยคือไล่กลับ มึงรอดูเถอะ อยู่กับกูได้ไม่เกินสามวัน”
“อย่างเหี้ย กะให้เขาอยู่ไม่ได้แล้วไปเองเลยงั้นเหรอ มึงแรงใช่ย่อยนะติณห์”
“เออ ปล่อยให้กูเหี้ยเถอะ ยังไม่พร้อมจะเป็นคนดีเพื่อใครว่ะ อย่ามารักเลยคนอย่างกูเนี่ย ขอกินเงียบๆ ดีกว่า อันนั้นคือทางกู”
“คุ้นๆ ความคิดเหมือนกูก่อนจะเจอแม่ของลูก เหมือนเห็นเงาตัวเอง” ลีโอยกยิ้มที่มุมปาก พูดถึงเมียแล้วอยากกลับไปหาเลย
จะว่าติดเมียก็ใช่ ใจก็อยากให้เขารอที่บ้านสบายๆ แหละ แต่ถ้าเธอไม่ติด ตามมาอยู่ที่นี่ด้วยมันก็ดีกว่า เขาทำงาน ว่างก็ขึ้นไปหา เธอก็นอนรอที่ห้อง ดูหนังฟังเพลง อยากกินอะไรก็สั่ง ทำให้ได้ทุกอย่างที่เธอต้องการ
อดีตเคยชั่ว ตอนนี้รู้ตัวแล้วว่ารักมาก ขาดไม่ได้ พร้อมจะดูแลให้ดีที่สุด ต้องการแค่เธอ ไม่ต้องการใครหน้าไหนอีกต่อไป
“…พี่คะ” ลีโอหันขวับเมื่อมองตามหลังเพื่อนลากหญิงออกไปไม่ทันไร ไหล่ถูกสะกิดจากคนทางด้านหลัง
“คะ ครับ?” ฉิบหายมาก หลานพ่อไอ้ติณห์มา มองตาเขียวปั๊ด หรือความซวยมันจะมาตกอยู่ที่กูวะ
“พี่ติณห์พาผู้หญิงคนนั้นไปที่ไหน”
“อ่า…” แล้วกูควรตอบว่ายังไงวะ เธอเห็น แล้วทำไมไม่ตามตั้งแต่แรก มาถามกูเพื่อ?
“คือว่า…”
“พี่ไม่ต้องตอบหนูก็ได้นะคะถ้าลำบากใจ หนูเป็นว่าที่คู่หมั้นของพี่ติณห์ค่ะ ชื่อมิลลิ ตอนนี้ผู้ใหญ่ให้ศึกษาดูใจกันไปก่อน มันแย่นะคะ ที่ต้องมาเห็นเขาไปกับผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าต่อตาแบบนี้”
“มีเบอร์มันไหมล่ะ โทรตามไหม?” จะบอกหมายเลขห้องก็กลัวเพื่อนเกมส์ขึ้นมา
เห็นตาใสๆ กูก็สงสารนะ แต่นั่นก็เพื่อนไหมล่ะ ใครจะไปกล้าหักหลังมัน ไม่กล้าว่ะ ทำไม่ลง!
“ถ้าไม่มีเบอร์โทร งั้นก็เอาเบอร์ห้องไป ชั้นสามมันมีแค่สองห้อง ซ้ายมือคือห้องของพี่ ขวามือคือห้องใคร คิดเอาเอง” กูไม่ได้บอกนะ ใบ้ให้เฉยๆ แล้วแต่เขาจะหาคำตอบเอาเองเลย
————————————-
พี่ติณห์คือสุดมาก ดูปากพี่เขาชัดๆ นะคะ เขาบอกว่าไม่มีทางเอายัยน้องมิลทำเมียเด็ดขาด ?
ว่าแต่ เชื่อได้กี่เปอร์เซ็นต์ 5555555
- ผู้เขียน
