15
1245 คำ
ปลายลิ้นใหญ่ถูกส่งเข้าไปกวาดต้อนลิ้นเล็กที่ค่อนข้างสั่นกล้าๆ กลัวๆ ที่จะตวัดลิ้นตอบรับอย่างเร่าร้อน สิงหามีความรู้สึกว่าเธอกำลังกลัวและทำอะไรไม่ถูก ทำราวกับว่าไม่เคยถูกจูบมาก่อน มันน่าขบขันยิ่งนักเพราะภาพลักษณ์ที่เขาเห็นนั้น ธัญชนกคือผู้หญิงกร้านโลก ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาเสาะหาคำตอบที่ติดค้างในใจ มันคือช่วงเวลาที่จะดื่มด่ำรสหวานหอมจากโพรงปากสาวต่างหาก ชายหนุ่มจึงทำตามหัวใจเรียกร้อง ดูดดึงแลกรัดลิ้นเล็กด้วยความกระหาย พันเกี่ยวจนเธอสะท้านสั่นเพราะความเก่งกาจในการใช้ลิ้นของเขา
สิงหาพร่ำจุมพิตปากหอมหวานของธัญชนกยาวนาน ผู้หญิงหลายสิบคนที่เข้ามาในชีวิตของเขา ไม่เคยทำให้ชายหนุ่มรุ่มร้อนเช่นเธอมาก่อน หญิงสาวแสนดื้อคนนี้ทำให้หัวใจแข็งแกร่งดั่งหินผาของสิงหาสั่นคลอน ทลายลงมาทีละนิด ทำให้ความผิดชอบชั่วดีลงกลอนติดสลักไว้อย่างแน่นหนา ความตั้งใจที่จะกันผู้ชายคนอื่นออกห่างร่างสาวถูกกดทับอยู่ในก้นของสมอง ทำให้เพลิงพิศวาสปะปนเข้ามาในกระแสเลือดไหลเวียนไปทั่วร่าง สูบฉีดให้หัวใจของเขาเต้นแรง ความรู้สึกตื่นเต้นเกิดขึ้นกับสิงหาคล้ายกับว่าเขาเพิ่งเคยจูบผู้หญิงเป็นครั้งแรก ธัญชนกทำให้เขาคลั่งเพียงแค่ได้จุมพิต
ธัญชนกเองเหมือนคนไม่มีสติ ไม่มีความคิด สมองว่างเปล่า ลิ้นนุ่มอ่อนหัดอาจหาญกระหวัดโต้ตอบลิ้นสากใหญ่ ทำตัวราวกับเธอเป็นเด็กอนุบาลเพิ่งหัดร่ำเรียนหนังสือ จุมพิตของสิงหาทำให้กายสาวร้อนเร่าประดุจไฟที่ไหม้ลามหัวใจเต้นถี่แรงระรัวเร็วและตื่นเต้น เลือดเข้มข้นเดือดพล่านเสมือนน้ำที่เดือดอยู่ในกาน้ำร้อน ขนแขนและขาลุกพรึบ ความรู้สึกบางอย่างกำลังก่อตัวขึ้นอยู่ในช่องท้อง ซึ่งธัญชนกพยายามหาคำตอบว่ามันคือสิ่งใด
โลกหมุนรอบตัวเองอีกครั้ง เวลาที่หยุดเดินเริ่มเดินไปตามวิถีของมัน ความผิดชอบชั่วดีถูกปลุก สำนึกของหน้าที่ที่เดินทางมาที่นี่กระจ่างชัด เต็มสมอง การกระทำของเขาหยุดลงในฉับพลันที่ได้ยินเสียงโห่ร้องดีใจดังออกมาจากโทรทัศน์ มันเป็นเสียงของผู้คนหลายหมื่นคนโห่ร้องก้องดังเมื่อทีมที่ตัวเองรักทำประตูคู่ต่อสู้ได้ และนั่นทำให้สติของสิงหากลับคืนมา
“มันไม่ควรเกิดขึ้น มันไม่ควรเกิดขึ้น”
สิงหาพูดซ้ำๆ หลังจากที่ถอนริมฝีปากออกอย่างจำใจ การกระทำเมื่อครู่มันไม่สมควรเกิดขึ้นเลย มันไม่น่าเกิดขึ้นหากเขาย้ำคิด ย้ำตระหนัก ในใจว่า เธอไม่ใช่ของเขา ธัญชนกคือว่าที่เจ้าสาวของกฤตยศ ชายหนุ่มเลื่อนลำตัวที่ทาบทับร่างบางลุกขึ้นยืนริมเตียงแล้วเดินออกไปจากห้องทันที
ธัญชนกหันหลังให้กับร่างที่เดินห่างออกไป เธอกำลังครุ่นคิดสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ ความรู้สึกในใจตีกันยุ่งเหยิง ระหว่างความต้องการทางจิตใจกับความเจ้าคิดเจ้าแค้น อยากจะแก้เผ็ดกฤตยศ เธอยอมให้เขาจูบด้วยเหตุผลอะไรกันแน่ นั่นคือสิ่งที่ธัญชนกอยากจะรู้คำตอบมากที่สุด
ความหมางเมินและเหินห่างเกิดขึ้นกับสิงหาและธัญชนกทันที เมื่อวานและวันก่อนๆ เขาจะติดตามเธอเป็นเงาตามตัว คอยกวนประสาททำให้เธอโมโหแทบจะทั้งวัน ทว่าวันนี้เขาเพียงแต่เดินตามเธอห่างๆ ทิ้งระยะร่วมสิบเมตรคอยมองดูหญิงสาวเท่านั้น ราวกับว่ายิ่งห่างธัญชนกมากเท่าไหร่ยิ่งดี แทนที่หญิงสาวจะรู้สึกดีและไม่อึดอัด สาวจอมดื้อกลับคิดว่าเหมือนอะไรมันหายไปอย่างหนึ่ง ไม่สนุกเหมือนกับที่ใจเธอคิด มันเหงาๆ ว้าเหว่อย่างไรพิกล
“เฮ้อ!!” เสียงระบายลมหายใจเบื่อๆ ถูกผ่อนออกมาจากโพรงจมูก สาว เธอเดินไปเรื่อยๆ ตามชายหาดเหมือนไม่มีจุดหมาย ทั้งที่ตั้งใจเอาไว้ว่าวันนี้จะไปเที่ยวที่เกาะคอกวางที่อยู่ไม่ไกลจากที่นี่ แต่พอมาตอนนี้หญิงสาวไม่อยากไปที่ไหนแล้ว อยากจะเดินเล่นปล่อยจิตใจที่ว้าวุ่นไปกับท้องทะเลที่สวยงาม
“เอิน เอิน” เสียงเรียกมาพร้อมกับร่างของชายหนุ่มคนหนึ่งที่วิ่งมากอดร่างของธัญชนกเอาไว้แน่น คนที่ถูกกอดงงเล็กน้อยเพราะไม่ทันตั้งตัว ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นใคร แต่พอได้ยินเสียงเธอรู้ทันทีเลยว่าชายหนุ่มคนนี้คือใคร
“เอิน แกจริงๆ ด้วย แกไม่ติดต่อฉันเลยนะ”
ธนวัฒน์คลายลำแขนที่กอดร่างของธัญชนกเพื่อนสนิทออก ก่อนจะต่อว่าต่อขานเพื่อนสนิทที่ไม่ได้ติดต่อกันมานานสามปี ธัญชนกยิ้มเต็มใบหน้า น้ำตาปริ่มคลอด้วยความดีใจ
“ฉันติดต่อแกได้ที่ไหนล่ะ โทรไปหาแกก็ไม่ได้เหมือนแกเปลี่ยนเบอร์ เลย ฉันเลยโทรไปหาแกที่บ้าน แต่แม่เลี้ยงแกบอกว่าแกไปเมืองนอก ไปที่ไหนก็ไม่มีใครรู้ ฉันเองก็ไปเรียนต่อปริญญาโทที่เมืองนอกพอดี การติดต่อของเรามันก็เลยขาดตั้งแต่ตอนนั้น ว่าแต่แกไปอยู่ไหนมา เพื่อนพ้องก็ไม่ติดต่อหาเลยสักคนรวมทั้งฉันด้วย”
กลับกลายเป็นว่าธัญชนกต่อว่าต่อขานธนวัฒน์เสียเอง ไม่ใช่ว่าเธอหรือเพื่อนๆ ในกลุ่มจะไม่พยายามติดต่อกับธนวัฒน์ แต่ติดต่อไม่ได้เองต่างหาก โทรศัพท์ไปหาก็เหมือนกับว่าธนวัฒน์เปลี่ยนเบอร์ ไม่สามารถใช้เบอร์เดิมได้ อีกทั้งตัวของเพื่อนชายเองก็ไม่ติดต่อกลับมาเช่นกัน ทุกคนจึงไม่รู้ข่าวคราวของเพื่อนคนนี้อีกเลย ทำได้แค่เก็บความเป็นห่วงไว้ในใจเท่านั้น
“พอดีฉันมีเรื่องแย่ๆ เข้ามาในชีวิตนิดหน่อย ช่วงนั้นก็เลยเฮิร์ตไม่รู้จะเดินไปทางไหน ได้แต่หลบไปพักใจอยู่นานเลยแหละกว่าจะทำใจได้”
ธนวัฒน์พูดด้วยน้ำเสียงเศร้าหมอง คล้ายกับว่าความทุกข์ที่มีอยู่ในใจมันยังไม่หมดไป แม้ว่าเวลาจะผ่านมานานสามปีแล้วก็ตาม ธัญชนกพอจะเดาออกว่าคนที่ทำให้เพื่อนสนิทของเธอคนนี้เกิดอาการคล้ายกับคนอกหักคือใคร
“อย่าไปใส่ใจคนอย่างนั้นเลย ถ้ามันรู้ว่าแกทุกข์อยู่อย่างนี้ มันคง จะหัวเราะเยาะแกอยู่แน่ๆ เลย หาว่าแกโง่ที่ไม่ลืมมัน เลิกคิดถึงมันได้แล้ว คนอย่างนั้นไม่มีค่ามากพอที่จะให้แกมานั่งทุกข์หรอก สู้ไปหาหนุ่มๆ คนอื่นมาดามใจดีกว่า”
หญิงสาวพูดปลอบใจเพื่อน พร้อมกับโอบกอดเพื่อนอย่างปลอบโยน ไม่ได้คิดอะไรกับเพื่อนสนิทเลย แต่คนที่คิดเลยไปไกลคือชายหน้าดุมาดเข้มที่เดินดุ่มๆ เข้ามาหาธัญชนกทันที สิงหายืนดูทั้งคู่อยู่นานตั้งแต่ธนวัฒน์วิ่งเข้ามากอดสาวจอมดื้อ แล้วที่ทำให้เขาทนไม่ไหวก็ตอนที่หญิงสาวเป็นฝ่ายกอดธนวัฒน์เสียเอง ไม่รู้ว่าที่สิงหาเดินมาหาธัญชนกกับธนวัฒน์ด้วยเหตุผลใดกันแน่ หน้าที่หรือว่าลมเพชรหึง
- ผู้เขียน
