คืนร่านของละอองดาว

4

จำปีกำลังดูดนมซ้าย เคล้นเต้าขวา สลับไปดูดเต้าขวา เคล้นเต้านมซ้าย ร่างของจันตรีคลอนไหว ใบหน้างดงามหงายแหงน ริมฝีปากขึงตึง เหมือนพยายามไม่ให้สุ้มเสียงใด ๆเล็ดลอดออกมา แต่ทว่า...แท้จริงแล้วกลับกลายเป็นเสียงแห่งหฤหรรษ์ รัญจวนใจ

ในที่สุด ปากเลื่อนขึ้นไปประกบปาก ลิ้นพัน ดูดกลืนกินน้ำลายหวาน มือของจำปีโอบรอบเรือนร่างงามของจันตรี ขยำสะโพก นิ้วยาวล้วงเข้าไปในร่องสะโพก แบะออกจนแลเห็นช่องทางรักจากด้านหลัง

นิ้วเรียวเลื่อนมายังบริเวณเนินสวาทด้านหน้าแล้วเกี่ยวลงไปในร่องซึ่งกำลังฉ่ำเยิ้มด้วยเมือกน้ำหวานอุ่น ๆ

ภาพที่เห็น ละอองดาวถึงกับปากคอแห้งผาก เลือดสาวพรหมจรรย์หวั่นไหวปั่นป่วน ความรู้สึกไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต

ไม่เคยเห็นภาพขณะเริงรักแบบใกล้ชิด คราวนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างในร่างกายสามารถตอบสนองต่อภาพที่ได้เห็น เหนียวลื่นฉ่ำอยู่ในช่องสวรรค์อันคับตึง

ละอองดาวแทบจะหมดสิ้นความอดทน แทบไม่อยากมองภาพที่กำลังจะดำเนินต่อไป แต่กลับเหมือนถูกตรึงอยู่ตรงนั้นด้วยพลังอันเร้นลับ ดวงตาเบิ่งมองภาพเหตุการณ์เร่าร้อนที่กำลังเกิดขึ้น ไม่อาจจะละสายตาไปทางไหนได้

เวลานั้น จันตรีรู้ว่าเวลานี้ทุกอิริยาบถความเคลื่อนไหวอยู่ในสายตาของอีกคนที่ซ่อนตัวอยู่หลังม่าน อารมณ์ของนางกลับยิ่งกระเจิดกระเจิง เร่าร้อนไปกับการปลุกอารมณ์ของจำปี

“พาฉันไปที่เตียงสิ จำปี”

“ได้ค่ะ”

ยิ่งมาอยู่บนเตียง ละอองดาวยิ่งสามารถมองเห็นเต็มสองตา เรือนร่างเปลือยเปล่าวางแผ่นหลังเอนราบลงบนเตียง

จำปีหันไปจัดการตัวเอง เผลอเพียงนิดเดียวเท่านั้น ก็เหลือเพียงเรือนร่างเปลือยเปล่าเช่นเดียวกัน

ละอองดาวตาค้าง เบิ่งมองภาพนั้นด้วยหัวใจที่เต้นรัวระทึก ด้วยว่าเป็นรูปร่างที่น่าดูน่าชมอีกร่างหนึ่ง ส่วนของเนินสวาทของจำปีมีหญ้าผืนหน้ารกปกคลุม เต้านมเป็นกระเปาะ ปลายถันแข็งชูชัน

จำปีขยับขึ้นไปทาบทับร่างของจันตรี เนินประกบเนิน เต้าประกบเต้า ปากประกบเข้าหากัน ละอองดาวเห็นการเคลื่อนไหวของมารดา

มือเรียวโอบกระหวัดรอบร่างของจำปี และแล้วปลายเท้าของมารดาก็ฉีกออกเพื่อให้จำปีประกบเนินบี้เข้าหาเนินได้อย่างแนบชิด

แค่ภาพนี้ หัวใจของสาวน้อยก็เต้นรัวระทึกแทบหลุดออกมานอกอก จนไม่สามารถทนดูได้อีกต่อไป

ละอองดาวแทบไม่รู้ตัวว่าเดินออกมาจากหลังม่านตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้เพียงแค่ว่าข้างในกายฉ่ำแฉะ ในกลีบสวาทกระตุกอยู่ตลอดเวลา หมดสิ้นเรี่ยวแรง ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้เป็นคนถูกกระทำ เสียงครวญครางซ่านเสียวของจันตรีและจำปียังคงดังกึกก้องอยู่ในหัว

“คุณหนูละอองดาว”