PLEASE REMEMBER ME -19-
"แล้วทำไม..." ฉันยังคงอยากถามเรื่องของผู้ชายคนนั้น แต่...
"พี่ต้องออกไปดูคนไข้คนอื่นต่อ เฌอนอนพักไปก่อนนะ" พี่เลโอลุกขึ้นและเดินออกจากห้องไปทันที
"อ่อ ก็ได้ค่ะ ๆ" ฉันจึงยอมนอนลงพักผ่อน
หลังจากที่พี่เลโอเดินออกไป ฉันก็นอนไม่หลับ เมื่อกี้ฉันปาแจกันนั้นใส่หมอนั่นหัวแตกเลยนิ ไม่รู้ป่านนี้เป็นยังไงบ้าง แต่เดี๋ยวนะ ปกติฉันไม่เคยต้องแคร์ใครอยู่แล้วนิ ฉันก็นิสัยแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ทำไมฉันต้องนอนแทบไม่หลับเพราะเป็นห่วงตาบ้านั่นด้วยล่ะ...
"ฉันไม่รู้จักเขางั้นหรอ"
ฉันพยายามนั่งทวนคำพูดพี่เลโอ แต่ทำไมฉันเจอผู้ชายคนนี้เพียงครั้งเดียว ฉันกลับจดจำใบหน้า แววตา และทุกอย่างของเขาได้แทบจะทุกรายละเอียด ใจของฉันมันหวิว ๆ ทำไมฉันถึงไม่ชินกับการนอนคนเดียวเลย และยังคงโหยหาอ้อมกอดของใครบางคน ในทุกครั้งที่หลับตา...
เช้าวันต่อมา
ด้วยความที่โรงพยาบาลนี้มันน่าเบื่อมาก ๆ ฉันว่า
