ข้าวต้มร้อน ๆ ส่งกลิ่นหอมถูกตักขึ้นมาเป่าให้คลายความร้อนก่อนชายหนุ่มจะยื่นไปจ่อตรงริมฝีปากซีดของหญิงสาว สายตาของเขากำลังสื่อถึงความหมายให้เธออ้าปากรับเสียโดยดี แต่มีหรือคนดื้อรั้นอย่างเธอคิดจะฟังและนำไปทำตาม
"ให้ลดาทานเองดีกว่านะคะ"ทั้งน้ำเสียงและสายตาของเธอเต็มไปด้วยความเกรงใจ ดวงตากลมโตช้อนขึ้นมองอย่างต้องการขอร้อง แม้ว่าเรี่ยวแรงตอนนี้พอจะมีหลงเหลืออยู่บ้างแต่มีหรือชายหนุ่มจะยอมทำตามคำขอร้องของเธอ
"ลดาไม่สบายอยู่ ให้ผมป้อนจะดีกว่านะครับ"
"แต่ลดาเกรงใจคุณอิทธิ"เขาดูแลเธอมาตลอดทั้งคืนแถมยังตื่นเช้าขึ้นมาทำอาหารให้เธอทานอีก ยิ่งเขาทำแบบนี้มันยิ่งทำให้เธอรู้สึกเกรงใจจนทำอะไรไม่ถูก และไม่รู้ว่าจะตอบแทนบุญคุณของชายหนุ่มในครั้งนี้อย่างไรดี
"เกรงใจอะไรกันครับ คนเป็นแฟนกันมีอะไรก็ต้องช่วยเหลือกัน"
"ใครกันที่เป็นแฟนคุณอิทธิ"
"พูดแบบนี้แสดงว่าอยากให้ผมเตือนความทรงจำใช่ไหมครับ"แววตาเจ้าเล่ห์
