บทที่1
1024 คำ
หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ภายในขณะนี้ค่ะ
เสียงคอลเซนเตอร์ผ่านโทรศัพท์เครื่องหรูบางเฉียบทำให้'ลดา'ขมวดคิ้วเข้าหากัน หลังจากนั้นเธอกดวางสายและพยายามต่อสายหาเบอร์เดิมอีกครั้งแต่ก็ยังไม่มีใครกดรับ
"น้องลดาคะ"เสียงหวานจากรุ่นพี่ภายในแผนกที่ทำงานทำให้หญิงสาวผู้มีใบหน้าอ่อนหวานราวกับตุ๊กตาแก้วหันกลับไปมอง
"เอกสารที่น้องลดาให้พี่ตรวจสอบผ่านทั้งหมดนะจ๊ะ"
"ไม่มีส่วนไหนตกหล่นใช่ไหมคะพี่กุ้งนาง"
"ฝีมือการทำงานอย่างดีเยี่ยมของน้องลดาไม่มีพลาดอยู่แล้วจ้า"
"พี่กุ้งนางก็พูดเกินไป"หญิงสาวในวัยยี่สิบหกปีพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนน้อมถ่อมตน เธอยื่นมือไปรับเอกสารก่อนจะหันมาจัดการกับส่วนที่เหลือ
"แล้วช่วงนี้คุณภีรวัฒน์ไปไหนเสียล่ะ พี่ไม่เห็นเขามารับน้องลดาเลย"คำถามของกุ้งนางทำให้ปลายนิ้วที่กำลังรัวกดแป้นพิมพ์หยุดชะงัก ริมฝีปากสีสวยเม้มเข้าหากันด้วยความประหม่าเธอรู้ว่ากุ้งนางอยากถามเพียงความใคร่รู้อย่างไม่จริงจัง แต่คำถามคำนั้นกลับกระแทกเข้าใจคนฟัง
'เมื่อเธอไม่สามารถติดต่อแฟนหนุ่มมาได้ร่วมสัปดาห์แล้ว'
"ช่วงนี้ภีมเขางานยุ่งค่ะพี่กุ้ง ลดาไม่อยากให้เขาเสียเวลางานคอยรับคอยส่งลดาอยู่แบบนี้"
"จริงสิ คุณภีรวัฒน์เป็นถึงลูกชายเจ้าของโรงแรมใหญ่ย่อมมีเรื่องงานเป็นธรรมดา"
"..."
"แล้วทำไมลดาไม่ตัดสินใจซื้อรถไว้ขับไปไหนมาไหนสักคันล่ะ รถเก๋งธรรมดา ๆ ก็ได้พี่ว่าพนักงานเงินเดือนอย่างเรา ๆ พอจะผ่อนไหวอยู่"กุ้งนางออกความคิดเห็นด้วยความเป็นห่วง เพราะเธอมักจะเห็นลดานั่งรถแท็กซี่มาทำงานเป็นประจำ ยิ่งตอนนี้มีข่าวหนาหูว่ามีคนขับแท็กซี่ล่อลวงผู้โดยสารไปทำมิดีมิร้ายยิ่งทำให้กุ้งนางเกิดความเป็นห่วง
"ลดาไม่อยากสร้างหนี้เพิ่มค่ะ แล้วอีกอย่างเงินเดือนที่ลดาได้ลดาต้องแบ่งส่วนหนึ่งไว้ส่งไปให้คุณป้าด้วย"
"โถ่ น้องลดาของพี่กุ้งนาง"
"ลดาไม่เป็นอะไรจริง ๆ ค่ะพี่กุ้ง อีกอย่างลดาคงไม่ดวงซวยไปเจอกับคนขับแท็กซี่แบบนั้นหรอกค่ะ"
"ว่าแต่วันนี้คุณภีรวัฒน์มารับหรือเปล่าจ๊ะ ถ้าไม่มาเดี๋ยวพี่ขับรถไปส่ง"
"ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ เดี๋ยวลดากลับรถแท็กซี่ก็ได้ไม่อยากรบกวนพี่กุ้งนาง"กุ้งนางมองหน้ารุ่นน้องภายในที่ทำงานพลางถอนหายใจกับความขี้เกรงใจของอีกฝ่าย
"ถ้าลดาเป็นน้องสาวของพี่ วันนี้พี่คงจะได้หาไม้มาตีสักทีสองที ทำไมถึงได้ดื้ออย่างนี้"
"โถ่ พี่กุ้งคะ ลดาเกรงใจพี่กุ้งจริง ๆ "
"พอเลย ๆ ไม่ต้องมาอ้อนถึงยังไงพี่ก็ไม่ยอมใจอ่อนหรอก เอาเป็นว่าถ้าวันไหนแฟนของน้องลดาไม่มารับพี่จะเป็นคนไปส่งเอง ห้ามปฏิเสธด้วยเข้าใจไหม"
"ก็ได้ค่ะ"น้ำเสียงจริงจังเจือปนความเป็นห่วงทำให้ลดาต้องจำยอม เธอมองใบหน้าของพี่กุ้งนางด้วยแววตาเปล่งประกายเมื่ออีกฝ่ายรักและเอ็นดูเธอเหมือนกับน้องสาวคนนึง
"ที่พี่ทำแบบนี้เพราะพี่รักและเป็นห่วงลดาเหมือนกับน้องสาวคนนึง สมัยนี้แท็กซี่ไว้ใจยากพี่ไม่อยากให้ลดาต้องเจอกับเหตุการณ์พวกนั้น เข้าใจไหม"สายตามองรุ่นน้องภายในที่ทำงานยืนอยู่ตรงหน้าด้วยความเอ็นดู ลดาเป็นรุ่นน้องที่เธอรักเหมือนกับน้องสาวแท้ ๆ ทั้งนิสัยดี เข้ากับคนอื่นได้ง่าย ส่วนหน้าตานั้นไม่ต้องพูดถึง ทั้งอ่อนหวานและสวยจนใครในบริษัทต่างก็มองมาอย่างหลงใหล แต่ทุกคนก็ต้องเสียใจเพราะผู้หญิงคนนี้มีเจ้าของหัวใจเป็นที่เรียบร้อย
"เข้าใจแล้วค่ะ"
"ดีแล้วล่ะ แล้วนี่ลดารู้เรื่องที่ท่านประธานจะเรียกตัวคุณอิทธิพลให้กลับมาบริหารงานที่นี่แล้วหรือยัง เห็นว่าท่านจะมอบตำแหน่งประธานคนใหม่ให้คุณอิทธิพลด้วยนะ"
"ยังเลยค่ะ ปกติลูกชายของท่านประธานจะบริหารสาขาที่เมืองนอกไม่ใช่เหรอคะ"
"ก็ใช่ แต่ตอนนี้ท่านจะวางมือแล้วเลยจะให้'คุณอิทธิพล'กลับมาบริหารงานแทน"ลดาพยักหน้าเข้าใจกับคำอธิบายของกุ้งนางก่อนคิ้วโก่งทั้งสองข้างจะขมวดเข้าหาเมื่อกุ้งนางขยับเข้ามาใกล้กวักมือเรียกให้ลดายื่นใบหน้าเข้าไปหา
"นี่ ลดาพี่ได้ยินมาว่าลูกชายท่านประธานหล่อมากเลยนะ พี่ล่ะอยากจะเห็นหน้าจังว่าจะหล่อขนาดไหน"ลดามองสีหน้าเพ้อฝันของรุ่นพี่กุ้งนางพลางส่งยิ้มให้ ต่อให้ลูกชายของท่านประธานจะหล่อดั่งเทพบุตรแค่ไหนในสายตาของเธอก็มีไว้มองแต่ภีรวัฒน์แฟนหนุ่มของเธอคนเดียว
ลดา หญิงสาวผู้มีใบหน้าอ่อนหวาน รูปร่างเล็กกะทัดรัดแต่มีสัดส่วนเด่นชัด ผมยาวดำขลับถึงกลางแผ่นหลัง ผิวพรรณขาวสะอาดราวหิมะเหมือนดรุณีน้อยยังโตไม่เต็มที่ เดิมทีเธอเป็นเด็กสาวต่างจังหวัดธรรมดา ๆ คนนึง ซึ่งได้รับทุนการศึกษาเรียนดีมาต่อการศึกษาระดับมหาวิทยาลัยที่นี่ แต่แล้วชีวิตของเธอก็ต้องมีการเปลี่ยนแปลงเมื่อบิดาและมารดาได้ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต
ฟ้าลิขิตให้ชีวิตของเธอดิ่งลงเหวทันตาเห็น กว่าจะผ่านการทำใจในช่วงนั้นมาได้ก็หนักเอาการ ยังดีที่มีป้าพี่สาวของบิดาญาติคนสุดท้ายที่ยังเหลือคอยช่วยดูแลดึงเธอให้ขึ้นมา
หมายเลขที่ท่านเรียกตอนนี้ไม่สามารถติดต่อได้ กรุณา
ติ๊ด
"หายไปไหนนะ ทำไมไม่ยอมรับสายไม่สบายหรือเปล่า"หญิงสาวบ่นกับตัวเองหลังจากไม่สามารถติดต่อหาแฟนหนุ่มอย่างภีรวัฒน์ได้ สร้างความสงสัยและเป็นห่วงว่าเขาหายไปไหนทำไมเธอถึงติดต่ออีกฝ่ายไม่ได้
- ผู้เขียน
