“ตกลงว่ายังไงเรื่องลูกของคุณน่ะ”
“ฉันก็ยังไม่ค่อยจะรู้เรื่องหรอกค่ะ ลูกชายคุณเคยบอกอะไรเราที่ไหนกัน ดูอย่างตอนที่ไปตั้งบริษัทเองสิคะ เคยคิดจะขอความช่วยเหลือเราไหม ไม่เคยเลย ไม่มีแม้แต่จะมาบอกมากล่าวเรา นี่ฉันก็ติดต่อแกไม่ได้นะคะ”
นวลน้อมบอกหน้าเครียด เมื่อลูกชายที่เอ่ยถึง ทำตัวให้พวกตนผู้เป็นพ่อแม่ต้องหนักใจอยู่เสมอ จะว่าไปแล้วเบญจมินทร์ก็ไม่ได้ทำตัวเกเรอะไรเลย เพียงแต่เป็นคนไม่ชอบบอกกล่าวว่ากำลังจะทำอะไรหรือทำอะไรอยู่ และชอบแหกออกจากคอกที่พวกตนตีกรอบและกะเกณฑ์เอาไว้อยู่เสมอ
ตั้งแต่เริ่มเข้าวัยรุ่นก็เริ่มมีความคิดเป็นของตนเอง คนเป็นพ่อแม่อยากให้เรียนอีกทาง เบญจมินทร์ก็จะไปอีกทาง จบแล้วอยากให้เข้ามาช่วยสานต่อกิจการของครอบครัว เบญจมินทร์ก็อ้างว่าบริษัทของครอบครัวลงตัวดีทุกอย่างแล้ว และอยากยืนด้วยลำแข้งของตัวเอง เติบโตด้วยตัวของเขาเอง และจุดนี้เองที่ทำให้คนเป็นแม่อย่างนวลน้อมรู้สึกหมั่นไ
