"ฉันว่าคนนอกอย่างคุณควรกลับไปก่อนนะ นที นอกจากจะโดนข้อหาบุกรุกพร้อมอาวุธปืนล่วงล้ำเข้ามาถึงที่นี่แล้ว ทั้งสายป่านและภูผาก็ยังคงเป็นคู่หมั้นกันอยู่ ถ้าคุณอยากให้เรื่องการถอนหมั้นมันจบลงง่ายๆ คุณควรกลับไปซะก่อนจะดีกว่า”
คุณทัศนาเกลี้ยกล่อมนทีพร้อมเอาเรื่องการถอนหมั้นเป็นข้อเสนอให้ตัดสินใจ เพราะถ้าต้องหันไปสั่งลูกชายตัวเองให้ปล่อยสายป่าน รายนั้นคงค้านหัวชนฝา เป็นได้ยื้อแย่งจนถึงเช้าแน่
"ทำตามที่คุณทัศนาบอกนะคะ ป่านขอ”
“ไม่ แล้วป่านจะนอนไหน?”
“ในฐานะเจ้าของไร่ที่นี่ฉันขอรับรองความปลอดภัยของสายป่าน” คุณทัศนาเน้นย้ำอีกครั้ง
“นะคะ นที”
สายป่านสบตานทีพร้อมเว้าวอนทั้งน้ำตาจนนทียอมใจอ่อนกลับไปแต่โดยดี ร่างสูงโปร่งถอยกลับไปช้าๆมองใบหน้าหวานอย่างห่วงใย เมื่อหันไปมองหน้าคุณทัศนาที่บ่งบอกถึงความน่าเชื่อถือเขาจึงยอมขึ้นรถไป
“เดี๋ยวๆค่ะ ให้น้ำฟ้าไปนอนที่เรือนใหญ่ด้วยนะคะ” น้ำฟ้ารีบวิ่งมาหาทั้งคู
