ดวงตาสีเทาควันบุหรี่อยู่ตรงหน้า สายตาของเขาลุ่มลึกจนอิงฟ้าคาดเดาไม่ถูก มันแฝงอะไรหลายๆ อย่าง ที่มันชวนให้หัวใจเต้นระรัว เพราะดูเหมือนว่าชายหนุ่มอยากจะเอาคืนเธอ!! ใช่ไหม?
“ลองสักนิดไหม? เธอจะได้รู้ว่ารสชาติมันแย่แค่ไหน” ลูเซียโน่ถามเหมือนจะขอความเห็นแต่ เมื่อสิ้นคำถามเขาก็โน้มตัวลงมาจนเกือบจะชิด นวลแก้มของอิงฟ้าร้อนฉ่า เธอเอนตัวชิดเก้าอี้มากยิ่งขึ้น จนแทบจะจมหายไปในพนักพิงที่บุด้วยนวมนุ่มนิ่ม
“คุณอาลูซคิดจะทำอะไรคะ?” เป็นคำถามที่แย่ที่สุดของอิงฟ้า แต่เธอคิดออกแค่นี้เอง เมื่อสมองของเธอดูเหมือนมันจะกลวงชั่วคราว สาวมั่นหมดความคิด สมองที่เคยลื่นไหลดูเหมือนว่ามันจะตันชั่วขณะ
“ก็แค่อยากให้เธอลองชิมรสกาแฟเห่ยๆ นั่นดู”
“แต่...กาแฟแก้วนั้นมันอยู่ที่โต๊ะทำงานของคุณอานี่คะ อิงไปชิมตรงนั้นก็ได้”
“อย่าลำบากเลย...เธอชื่ออะไรนะ?”
“อิงฟ้า ค่ะอิงชื่ออิงฟ้า!!” หญิงสาวรีบบอก เธอสั่นและใกล้จะหมดสติเต็มทน
